Κέικ λάβας σοκολάτας … το τελειότερο σοκολατένιο γλυκό

Περιγραφή:

Ίσως η φωτογραφία μου δεν σας αρέσει και πάρα πολύ, έχετε απόλυτο δίκιο και έμενα μου φαίνεται πολύ φτωχή και λυπάμαι, γιατί δεν ασχολήθηκα ώστε να αναδείξω το συγκεκριμένο σοκολατένιο κέικ. Αλλά μην κάνετε το λάθος να την προσπεράσετε, διότι είναι από τις συνταγές που δεν χρειάζονται μια ωραία εικόνα για να αναδειχτούν, η γεύση τους κάνει όλη την διάφορα και την υπέρβαση. Υπέροχο, πεντανόστιμο, σούπερ λαχταριστό σοκολατένιο κέικ με υγρή σοκολάτα στο εσωτερικό του, που ρέει κόβοντας το, όπως ρέει και ξεχύνεται αργά η λάβα του ηφαιστείου, αλλά αντίθετα με την λάβα, δεν σου προκαλεί τρόμο, αλλά λαχταρά και ανυπομονησία να γευτείς την ρευστή του σοκολάτα.  Πραγματικά ένα γλυκό κολασμένα νόστιμο. Πραγματικά σας παροτρύνω να το δοκιμάσετε….

Είναι προσαρμογή από την συνταγή «Το σοκολατένιο της Κωνσταντίνας», που μας παρουσιάζει η Αργυρώ Μπαρμπαρίγου στο βιβλίο της «Αργυρές Ζαραμπουκίτσες, μαγειρική για μικρούς και μεγάλους». Και όπως το λέει ο τίτλος το βιβλίο περιέχει συνταγές που μπορούν να φτιάξουν και τα μικρά παιδάκια, εύκολες συνταγές, όπως και το γλυκό που παρουσιάζεται παρακάτω.

Υλικά:

200 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα

200 γρ. σοκολάτα γάλακτος (η πρωτότυπη συνταγή δεν έχει καθόλου σοκολάτα γάλακτος, αλλά 400 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα)

2/3 του κεσέ βιτάμ soft

7 αυγά

2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο (η πρωτότυπη συνταγή έχει αλεύρι σκληρό)

3/4 του κεσέ ζάχαρη

1 κουταλάκι του γλυκού μαργαρίνη (η πρωτότυπη συνταγή έχει βούτυρο)

λίγο κακάο σκόνη για το άλειμμα της φόρμας

Σημείωση: όπως βλέπετε παραπάνω στην συνταγή χρησιμοποιούμε σαν μεζούρα για την ζάχαρη και το βιτάμ, το κεσεδάκι από το βιτάμ.

Εκτέλεση:

1. Κοσκινίζουμε το αλεύρι και προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 270 βαθμούς. (Η πρωτότυπη συνταγή γραφεί στους 275 βαθμούς, αλλά στον φούρνο μου η μεγίστη θερμοκρασία είναι οι 270 βαθμοί.)
2. Κόβουμε την σοκολάτα  σε κομμάτια και την βάζουμε σε μπεν μαρί μαζί με το βιτάμ να λιώσουν.
3. Αφού λιώσουν, προσθέτουμε την ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά.
4. Σπάμε τα αυγά και τα προσθέτουμε ένα ένα στο σοκολατένιο μείγμα, ανακατεύοντας συνεχώς.
5. Προσθέτουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε, ώστε όλα τα υλικά να ενωθούν πάρα πολύ καλά. (Μέχρι εδώ όλες οι προσθήκες υλικών, γίνονται σε μπεν μαρί, όπως φαίνονται από τα σκίτσα που περιγράφουν την εκτέλεση της συνταγής, στο βιβλιο.)
6. Βουτυρώνουμε πολύ καλά μια φόρμα κέικ και την πασπαλίζουμε με κακάο, έτσι ώστε να πάει παντού. Έπειτα την γυρνάμε ανάποδα και την χτυπάμε ελαφρά, ώστε να φύγει το περίσσιο κακάο.
7. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, έχουμε ήδη ανάψει τον φούρνο στους 270 βαθμούς (πάνω κάτω αντιστάσεις) . Μόλις ο φούρνος φτάσει στην θερμοκρασία αυτή και σβήσει η λυχνία, σβήνουμε τον φούρνο και τοποθετούμε αμέσως (στον καυτό άλλα σβησμένο φούρνο) το κέικ για 10 λεπτά, χωρίς να ανοιγοκλείνουμε την πόρτα του φούρνου.
8. Αφού περάσουν τα 10 -15 λεπτά (ανάλογα με το φούρνο), βγάζουμε το κέικ από τον φούρνο με προσοχή και το αναποδογυρίζουμε σε μία πιατέλα.
9. Κόβοντας το κέικ τρέχει καυτή σοκολάτα. Μπορεί να συνοδευτεί με μια μπάλα παγωτού, ταιριάζει πολύ με το καϊμάκι, αλλά τρώγεται και σκέτο.

Πολυλίμνιο Μεσσηνίας …. ένας μικρός παράδεισος

32 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, βρίσκεται το φαράγγι του Πολυλιμνίου με τις λίμνες και τους καταρράκτες του. Συγκεκριμένα, στον δρόμο Καλαμάτας – Πύλου, συναντάμε το χωριό Καζάρμα όπου υπάρχουν πινακίδες  για να πάμε στο Πολυλίμνιο. Το χωριό Καζάρμα απέχει 20 χλμ. από την Μεσσήνη, 21 χλμ. από την Πύλο και 31 χλμ. από την Καλαμάτα. Στο χωριό Καζάρμα, στρίβουμε στο χωριό Χαραυγή και συνεχίζουμε ακολουθώντας τις πινακίδες που μας οδηγούν στους χώρους στάθμευσης των αυτοκινήτων, που απέχουν ένα χιλιόμετρο περίπου από το χωριό Χαραυγή. Η πρόσβαση σε αυτόν τον παράδεισο είναι πανεύκολη, οι πινακίδες ακριβείς και είναι  πολύ κοντά σε κατοικημένη περιοχή, για τους λόγους αυτούς απορώ πως δεν είναι γνωστό σε όλους αυτό το μαγικό τοπίο.  Εδώ, θα πρέπει να σημειώσω ότι και εγώ παρόλο που ο πατέρας μου κατάγεται από άλλο νομό της Πελοποννήσου και έχω περάσει αρκετά καλοκαίρια μου εκεί, δεν είχα ακούσει για το Πολυλίμνιο ποτέ. Τυχαία ψάχνοντας προορισμούς που θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε στην Πελοπόννησο, είδα μια εικόνα του καταρράκτη σε μια ιστοσελίδα που παρουσίαζε τις παραλίες της Μεσσηνίας. Και επειδή στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα δεν κατάφερα να βρω την ακριβή τοποθεσία του, έψαξα για καταρράκτη στην Μεσσηνία και το βρήκα.

 

Κάποια στιγμή, μετά το χωριό Χαραυγή, ο δρόμος μας οδηγεί στην ακόλουθη πινακίδα.  Όπου οι περισσότεροι επιλέγουν να στρίψουν αριστερά, διότι  κοντά στο parking υπάρχει και μια καντίνα. Εκεί θα πρέπει να προμηθευτείτε οπωσδήποτε νερό, αν δεν έχετε ήδη μαζί σας. Εμείς ήμασταν δυο άτομα, είχαμε ήδη μαζί μας 3 λίτρα νερό μισοπαγωμένο και φεύγοντας αγοράσαμε άλλο 1 λίτρο νερό το οποίο και ήπιαμε μονορούφι. 

Παρκάρουμε το αυτοκίνητο και ξεκινάμε τον ποδαρόδρομο, στην αρχή είναι ένας κατηφορικός  χωματόδρομος, όπου υπάρχει και μια βρυσούλα. Κάποια στιγμή συναντάμε μια πινακίδα κρυμμένη στα δέντρα και μια διακλάδωση, στα αριστερά  βρίσκονται οι λίμνες του Πανάγου και της Σταθούλας και στα δεξιά οι λίμνες Ιταλού, Καδούλα, Κάδη,  Μαυρολίμνα. 

Από την εμπειρία μου είδα ότι πολλοί λίγοι επισκέπτονται τις λίμνες Πανάγου και Σταθούλα.   Κατά την γνώμη μου αξίζει η επίσκεψη και σε αυτές τις δυο λιμνούλες. Για να τις δούμε αρκεί να ακολουθήσουμε το μονοπάτι.

  

Λίμνη Πανάγου: η λίμνη Πανάγου ονομάστηκε έτσι επειδή ο Πανάγος Γραμματικόπουλος πνίγηκε στη λίμνη αυτή, καθώς προσπαθούσε να τη διασχίσει χειμώνα, χωρίς να υπολογίσει την αυξημένη ορμητικότητα των νερών.

Λίμνη Σταθούλας: η Λίμνη Σταθούλα ονομάστηκε έτσι επειδή σε αυτήν πνίγηκε η   Σταθούλα Θεριού  με τα δυο της παιδιά,  κυνηγημένοι από τις ορδές του Ιμπραήμ.

Επιστρέφοντας πάλι από το ίδιο μονοπάτι, επιστρέφουμε στην διακλάδωση  και ακολουθώντας τον αρχικό δρόμο, επισκεπτόμαστε  τις υπόλοιπες λιμνούλες. Μερικές εκ των οποίων παρουσιάζονται στην συνέχεια.

 

Λίμνη Ιταλού: η Λίμνη του Ιταλού ονομάστηκε έτσι επειδή στην συγκεκριμένη λίμνη πνίγηκε ένας Ιταλός κατά την περίοδο της Κατοχής.

Λίμνη Καδούλα: η λίμνη Καδούλα ονομάστηκε έτσι λόγω ότι το σχήμα της θυμίζει σχήμα καρδούλα.

Λίμνη Καδή: η λίμνη Καδή είναι η μεγαλύτερη σε επιφάνεια λίμνη του φαραγγιού (έκτασης 200- 300 τ.μ. ).  Προτιμάται από τους επισκέπτες λόγω του βάθους της και του καταρράκτη, ύψους 25 μέτρων, που ανανεώνει διαρκώς το νερό της.

Μέχρι την Λίμνη Καδή, οι επισκέπτες είναι συνήθως πολλοί (τουλάχιστον την περίοδο που πήγαμε εμείς). Συνήθως οι περισσότεροι φτάνουν έως την λίμνη Καδή, όπου βουτούν είτε από τα χαμηλά βράχια, είτε ανεβαίνουν σε μια ανεμόσκαλα για να βουτήξουν από ψηλά.  Εμείς δεν βουτήξαμε για αυτό δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για την εμπειρία των νερών. Κάποια στιγμή βούτηξα σε μα λιμνούλα τα πόδια μου και ήταν δροσερά. Ομολογουμένως ζήλεψα που είχαμε αποφασίσει να μην βουτήξουμε εξ αρχής και δεν φορούσαμε τα μαγιό μας.

Έως εδώ η πεζοπορία είναι εύκολη, αν και χρειάζεται η δέουσα  προσοχή να μην γλιστρήσουμε. Ο δρόμος δυσκολεύει περισσότερο μετά την λίμνη Καδή, όπου πρέπει να  σκαρφαλώσουμε στα βράχια για να συνεχίσουμε την πεζοπορία μας και να συναντήσουμε την λίμνη Μαυρολίμνα και τον παλιό νερόμυλο. Ευτυχώς σε όλη την διαδρομή υπάρχουν σιδερένια «πατήματα», που βοηθούν πολύ. Σε κάποια σημεία δεν είναι τόσο απαραίτητα, αλλά σε κάποια άλλα όπως στο σημείο που σκαρφαλώνουμε για να συνεχίσουμε την πεζοπορία είναι αναγκαία. Ακολουθώντας το μονοπάτι και τα  σιδερένια «πατήματα» συνεχίζουμε προς την λίμνη Μαυρολίμνα. Στην διαδρομή αυτή δεν υπάρχουν πολλοί επισκέπτες, φανταστείτε ότι σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή συναντήσαμε μόνο μια παρέα τεσσάρων κοριτσιών και κανέναν άλλο. Δυστυχώς τον νερόμυλο δεν καταφέραμε να τον εντοπίσουμε, αλλά την λίμνη Μαυρολίμνα την εντοπίσαμε.

 

 

Λίμνη Μαυρολίμνα: η λίμνη Μαυρολίμνα ονομάστηκε έτσι από το βαθύ μπλε, σχεδόν μαύρο, χρώμα των νερών της.

Συνεχίζοντας το μονοπάτι και για καλή μας τύχη ο δρόμος μας πηγαίνει στην λίμνη Μαύρη Λίμνα.

Μαύρη Λίμνα: η λίμνη Μαύρη Λίμνα είναι η πιο εύκολα προσβάσιμη, ειδικά αν στρίψουμε αριστερά με το αυτοκίνητο στην διακλάδωση που συναντήσαμε στην αρχή με το αυτοκίνητο (βλ. εικόνα με χάρτη). Είναι μια  ήρεμη και φιλόξενη λίμνη, την οποία μπορεί να επισκεφτούν και μικρά παιδιά.

Κoιτάζοντας την εικόνα με το χάρτη καταλαβαίνουμε ότι πλέον έχουμε δυο εναλλακτικές για να επιστρέψουμε στο αυτοκίνητο, είτε να γυρίσουμε όπως ήρθαμε, διασχίζοντας το φαράγγι και να συναντήσουμε ξανά τις λίμνες και τους καταρράκτες, είτε να ακολουθήσουμε τον δρόμο. Στην περίπτωση που είχαμε στρίψει δεξιά με το αυτοκίνητο, εδώ θα μας είχε βγάλει ο δρόμος και θα είχαμε ξεκινήσει αντίθετα την διαδρομή μας. 

Σε όλη την διαδρομή, κατά καιρούς, συναντούσαμε  κάτι πεταλούδες με χρώμα φτερών, ένα βαθύ μπλε.

Η πεζοπορία είναι μέσης δυσκολίας, με τα κατάλληλα παπούτσια δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα. Εμείς φορούσαμε αθλητικά παπούτσια και δεν είχαμε πρόβλημα, βέβαια ακούσαμε ότι άλλη εποχή, όπου υπάρχει περισσότερο νερό, τα αθλητικά δεν είναι κατάλληλα γιατί πατάς μέσα σε νερά. Ίσως τα λαστιχένια παπούτσια που είναι κατάλληλα για νερό θα ήταν κατάλληλα. Πάντως οι περισσότεροι ήταν με σαγιονάρες, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ακολουθήσω όλη την διαδρομή με σαγιονάρες. Η διαδρομή μας πήρε γύρω στις 4 ώρες, με στάσεις για φωτογραφίες, για ξεκούραση, για χαζολόγημα. Πιστεύω η διαδρομή χωρίς στάσεις να χρειάζεται 2 ώρες. Το μόνο που μου έκανε αρνητική εντύπωση… οι άνθρωποι… που ακόμα και σε αυτό το μοναδικό τοπίο άφηναν σε διάφορα σημεία τα άδεια μπουκάλια από το νερό και τους καφέδες του.  Και κάτι ακόμα, στο δύσκολο σημείο της ανάβασης, στη λίμνη Καδή, εκτός από τα απότομα βράχια, σε δυσκόλευαν τα ακουμπισμένα προσωπικά αντικείμενα όσων απολάμβαναν την βουτιά τους.

Έως τώρα σας έγραψα αρκετά για τις λίμνες και την διαδρομή, στη συνέχεια με μερικές φωτογραφίες από όλη την διαδρομή θα ήθελα να σας παρουσιάσω το υπέροχο φαράγγι του Πολυλιμνίου.

Πως σας φάνηκε, δεν αξίζει να το επισκεφτείτε; Εγώ δεν το μετάνιωσα και σκέφτομαι να το ξαναεπισκεφτώ ,όχι μόνο καλοκαίρι, αλλά και άλλη εποχή του χρόνου, όπου οι επισκέπτες θα είναι λιγότεροι και θα απολαύσω περισσότερο το υπέροχο φυσικό τοπίο και θα βγάλω πολύ πιο όμορφες φωτογραφίες από αυτές που έβγαλα.

Καλή σας εβδομάδα και αν έχετε να προτείνετε και άλλα τοπία, απαράμιλλης ομορφιάς, μπορείτε να τα προτείνετε εδώ. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν την φύση και απολαμβάνουν να επισκέπτονται τοπία, άξια θαυμασμού. Κατά την γνώμη μου είναι θεμιτό να γίνονται ευρέως γνωστά, με την προϋπόθεση ότι ο επισκέπτης θα τα σεβαστεί και θα είναι προσεκτικός και διακριτικός, θα τα θαυμάζει, θα τα απολαμβάνει,  χωρίς να αφήνει τα σημάδια του, όπως π.χ. τα σκουπίδια του. 

Καλό απόγευμα!!!

Muffins με φέτα, κολοκυθάκι και πιπεριά

Περιγραφή:

Πριν τέσσερεις ημέρες επιστρέψαμε και εμείς από τις διακοπές μας. Είχαμε σαν βάση το χωριό του πατέρα μου και τριγυρνούσαμε όλη την ημέρα σε μέρη της Πελοποννήσου.  Υπάρχουν μικροί παράδεισοι σε όλη την Ελλάδα, εγώ φέτος θεωρώ ότι ανακάλυψα έναν από αυτούς, θα σας τον αποκαλύψω σε επόμενη ανάρτησή μου, με πλήρες φωτογραφικό υλικό.

Εκεί στο χωριό εκτός από ντομάτες και αγγούρια απολαύσαμε και κολοκυθάκια από τον κήπο μας και τον κήπο ενός ξαδέλφου μου. Έχοντας λοιπόν αρκετά κολοκυθάκια, αποφάσισα να φτιάξω αυτά τα αλμυρά  muffins, όχι μόνο μια φορά, αλλά το έφτιαξα και σαν αλμυρό κέικ. Και οι δυο εκδοχές ήταν επιτυχείς και μας άρεσε πολύ η γεύση τους.  Κατά την γνώμη μου η πιο υγιεινή εκδοχή αλμυρού κέικ, χωρίς αλλαντικά, αλλά με φέτα, κολοκυθάκι, πιπεριά (από αυτές που έχω δοκιμάσει). Την συνταγή αυτήν την είχα δοκιμάσει σε μια φίλη μου και επειδή μου άρεσε πολύ, δεν το πολυσκέφτηκα, της την ζήτησα και σας την παραδίδω.

Υλικά (12-15 κομμάτια):

2 αυγά

1 κολοκυθάκι (280 γρ. περίπου)

1 μικρή πιπεριά πράσινη

½ ποτήρι του νερού ή ¾ του φλιτζανιού ελαιόλαδο  

1 κουταλιά της σούπας ρίγανη

½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι

1 κουταλάκι του γλυκού πιπέρι

200γρ. φέτα

2 ποτήρια του νερού αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κουταλάκι του γλυκού baking powder

Εκτέλεση:

1. Στον τρίφτη τρίβουμε το κολοκυθάκι και την πιπεριά. Εναλλακτικά, την πιπεριά μπορούμε να τις κόψουμε μικρά κυβάκια με το μαχαίρι ή να την βάλουμε στο μούλτι.
2. Με ένα πιρούνι λιώνουμε την φέτα.
3. Κοσκινίζουμε το αλεύρι.
4. Σε ένα μπολ χτυπάμε με το μίξερ ή με τον αυγοδάρτη τα αυγά.
5. Στο ίδιο μπολ προσθέτουμε το κολοκύθι, την πιπεριά, το ελαιόλαδο, την ρίγανη, το αλάτι, το πιπέρι και συνεχίζουμε να χτυπάμε τα υλικά μας.
6. Στην συνέχεια, προσθέτουμε τη φέτα, το αλεύρι, το baking powder και συνεχίζουμε το ανακάτεμα έως να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά μας.
7. Παίρνουμε μια φόρμα που χρησιμοποιείται για την παρασκευή muffins ή cup cakes και τοποθετούμε χαρτάκια ή αν δεν έχουμε χαρτάκια λαδώνουμε και αλευρώνουμε τις θήκες και τοποθετούμε το μείγμα μας.(Εικόνα 1) Λόγω του baking powder θα φουσκώσουν ελαφρώς. Εναλλακτικά, μπορούμε να τοποθετήσουμε το μείγμα μας σε αντικολλητική μακρόστενη φόρμα που έχουμε λαδώσει και αλευρώσει, για να φτιάξουμε αλμυρό κέικ. (Εικόνα 2)
8. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200^οC, σε πάνω- κάτω αντιστάσεις, για 25-30 λεπτά περίπου για τα μικρά muffins ή εναλλακτικά γύρω στα 50 λεπτά για το κέικ. Με μια οδοντογλυφίδα και βάσει του χρώματος που έχει πάρει καταλαβαίνουμε ποτέ είναι έτοιμο.

Παγκάκι για την βεράντα

Καλό μήνα σε όλους,

σήμερα θα σας παρουσιάσω άλλη μια κατασκευή για την βεράντα από τα χέρια του αγαπημένου μου αντρούλη, ένα παγκάκι. Το παγκάκι αυτό εμείς το χρησιμοποιούμε, είτε σαν βοηθητικό τραπεζάκι, ακουμπώντας πράγματα, είτε σαν τραπεζάκι που τρώει ο μικρός μας, κάθεται στην καρέκλα του και είναι ότι πρέπει για εκείνον, είτε σαν παγκάκι για να καθόμαστε, βάζοντας μαξιλάρια για να είναι πιο άνετο.

Η ιδέα για το παγκάκι ήταν δική μου, καθώς σε ένα από τα στάδια κατασκευής του μπαούλου για την βεράντα, αυτό έμοιαζε λίγο με παγκάκι και μου άρεσε πάρα πολύ σαν ιδέα. Ευτυχώς περισσέψαμε ξύλα και ευτυχώς που ο άντρας μου με άκουσε και το έφτιαξε. 

Τα υλικά που χρησιμοποίησε ήταν: ξύλα, βίδες, ξυλόστοκο, μπογιά  για ξύλο (ίδιο χρώμα με τα έπιπλα της βεράντας), γάντια, μαξιλάρια, ποδαράκια (που τα βάλαμε αφού έβγαλα τις φωτογραφίες). 

Τα εργαλεία που χρησιμοποίησε ήταν: σέγα, τρυπάνι, βιδωτικό, τριβείο, σπάτουλα, πινέλο και ρολό.

Με λίγα λόγια  θα προσπαθήσω να σας περιγράψω τι έκανε. Αρχικά έφτιαξε το πλαίσιο (σχήμα Π), κόβοντας και ενώνοντας με βίδες τα ξύλα που θα τα χαρακτήριζα καδρόνια.  Για να είναι πιο στέρεο το παγκάκι, έκοψε τέσσερεις σανίδες και τις βίδωσε  εσωτερικά, στην μπροστινή και πίσω πλευρά. Έπειτα έκοψε τις σανίδες και τις βίδωσε στην πάνω μεριά και στα δυο πλαϊνά του πλαισίου. Σε όλη την προηγούμενη διαδικασία, όπου έκρινε ότι μετά θα ήταν δύσκολο να βάψει κάποια σημεία, τα συγκεκριμένα σημεία τα έτριβε και τα περνούσε δυο χέρια μπογιά, με σκοπό να μην αφήσει σημεία που να μην είναι βαμμένα, τα οποία θα επηρέαζαν το τελικό αποτέλεσμα. Αφού ολοκλήρωσε το παγκάκι, στόκαρε κενά και τρυπούλες και έτριψε όλες τις επιφάνειες του μπαούλου. Τέλος, έβαψε όλες τις επιφάνειες (2 χέρια) και το άφησε να στεγνώσει. Το αποτέλεσα το βλέπετε στις εικόνες.

Σας εύχομαι να περνάτε όμορφα και δημιουργικά……

Παγωτό με γεύση βανίλια, φουντούκια και σοκολάτα

Περιγραφή:

Τι καλύτερο με τόση ζέστη από ένα παγωτάκι. Για μένα το παγωτό είναι ένα γλύκισμα που μου αρέσει πάρα πάρα πολύ και μπορώ να τρώω απίστευτες ποσότητες. Υπάρχουν τόσες γεύσεις, τόσοι διαφορετικοί τρόποι να παρασκευαστεί που πιστεύω ότι το παγωτό δεν αφήνει κανέναν ανικανοποίητο από κάθε άποψη. Και επειδή ακόμα δεν έχω αποκτήσει παγωτομηχανή και δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν χρειάζεται να αγοράσω (αν και κατά καιρούς περνά από το μυαλό μου), ψάχνω συνταγές και τρόπους να φτιάχνω διαφορετικές γεύσεις παγωτού, ωραίου σε υφή και γεύση, χωρίς να ακολουθήσω την γνωστή στους περισσότερους διαδικασία να χτυπάω με το μίξερ το παγωτό ανά τακτά χρονικά διάστημα. Έτσι λοιπόν έχω ακολουθήσει μια συνταγή που η βάση της είναι γνωστή στους περισσότερους, όπως την έφτιαξα και την συνόδευσα με την τούρτα ή τάρτα σοκολάτας με γεύση καφέ, που σας παρουσίασα σε προηγούμενη ανάρτηση μου.  Αυτή η βάση παγωτού, με όποια παραλλαγή και να την έχω φτιάξει που δίνει παγωτό με ικανοποιητική υφή, χωρίς κρυστάλλους. Βέβαια θεωρώ ότι αν ακολουθούσα την διαδικασία με τα χτυπήματα με το μίξερ ανά τακτά χρονικά διαστήματα ή αν είχα παγωτομηχανή, ίσως γινόταν ακόμα πιο μαλακή και βελούδινη η υφή του. Δεν τα έχω δοκιμάσει και δεν ξέρω.

Και επειδή το θέμα της αγοράς παγωτομηχανής με  απασχολεί κατά καιρούς, κυρίως τα τελευταία δυο καλοκαίρια, και επειδή έχω ακούσει πολλές διαφορετικές απόψεις, άλλες αρνητικές και άλλες θετικές, θα ήθελα να σας ρωτήσω και εσάς κάποια πραγματάκια, μήπως παραθέτοντας την δική σας εμπειρία, με βοηθήσετε να αποφασίσω. Απαντήστε ελεύθερα, γιατί τις απόψεις σας θέλω να ακούσω, η απόφαση θα είναι δική μου. Αρχικά θα ήθελα να σας ρωτήσω αν είστε ικανοποιημένοι με την παγωτομηχανή σας, αν την χρησιμοποιείτε συχνά ή αν είναι ένα ακόμα σκεύος που μένει φυλαγμένο σε ένα ντουλάπι της κουζίνας και αντί για να φτιάξετε με αυτήν σπιτικό παγωτό, τις περισσότερες φορές καταφεύγετε σε αγορά παγωτού από ειδικά μαγαζιά ή ζαχαροπλαστεία.  Και τέλος, χωρίς να θέλω να φανώ αδιάκριτη, θα ήθελα να μου πείτε την μάρκα - μοντέλο παγωτομηχανής που έχετε, γιατί από ότι έχω καταλάβει από συζητήσεις που έχω κάνει μέχρι τώρα, παίζει σημαντικό ρόλο στον βαθμό ικανοποίησης όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα.

Συγνώμη, αν σας κούρασα με τις ερωτήσεις μου. Ας πάμε να δούμε την σημερινή συνταγή.

Υλικά:

1 κουτί σαντιγύ morfat creamy (καλά παγωμένη)

1 ζαχαρούχο γάλα (397 γρ. - καλά παγωμένο)

500 ml κρέμα γάλακτος (35% λιπαρά - καλά παγωμένη)

200 - 250 γρ. φουντούκια ανάλατα

100 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα γάλακτος σε σταγόνες

2 κουταλιές της σούπας κονιάκ

2 βανίλιες

Εκτέλεση:

1. Επειδή η σαντιγύ, το ζαχαρούχο γάλα και η κρέμα γάλατος θα πρέπει να είναι καλά παγωμένα, θα πρέπει να τα έχουμε βάλει στο ψυγείο κάποιες ώρες πριν την εκτέλεση της συνταγής.
2. Σε ένα μεγάλο μπολ, βάζουμε την σαντιγύ, το ζαχαρούχο γάλα και την κρέμα γάλακτος. Τα τρία αυτά υλικά, τα χτυπάμε πολύ καλά με το μίξερ μέχρι το μείγμα μας να αφρατέψει και να πήξει.
3. Έπειτα προσθέτουμε τα φουντούκια (ολόκληρα ή ελαφρώς αλεσμένα, ανάλογα με την προτίμησή σας), τις σταγόνες σοκολάτας, το κονιάκ και τις βανίλιες και ανακατεύουμε πολύ καλά ώσπου να ομογενοποιηθεί το μείγμα μας.
4. Στην συνέχεια το βάζουμε σε μεταλλικό μπολ. (Έχω παρατηρήσει ότι σε μεταλλικό μπολ γίνεται πιο μαλακό σε σχέση με το αν τοποθετηθεί σε πλαστικό).
5. Πριν το καταναλώσουμε, καλό θα ήταν να το βάλουμε στην συντήρηση για 15 λεπτά περίπου. 

Καλά να περνάτε………….

Παιδικό σπιτάκι από χαρτοκιβώτια

Γεια σας,

επιστρέφω με μια άλλη κατασκευή του άντρα μου, ένα σπιτάκι από χαρτοκιβώτια για παιδιά. Είναι ένα παιχνίδι φτιαγμένο από εμάς για τον γιος μας, τον Ορεστάκο, με το οποίο ο μικρούλης μας ενθουσιάστηκε από την πρώτη στιγμή που το είδε και ακόμα και σήμερα ασχολείται και παίζει με αυτό.

Είχαμε από καιρό αποφασίσει να του φτιάξουμε ένα σπιτάκι από χαρτοκιβώτια. Είχαμε προμηθευτεί δυο μεγάλα χαρτοκιβώτια (με σκληρό χαρτόνι), χαρτοταινία, χαρτοκόπτη και μας είχε περισσέψει μπογιά (πλαστικό), από τότε που βάφαμε τους τοίχους του παιδικού δωματίου.

Το έγκλημα ήταν προμελετημένο και εμείς ήμασταν εξοπλισμένοι με όλα τα απαραίτητα. Το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να μην είναι στο σπίτι ο μικρός. Ευτυχώς είμαστε τυχεροί και έχουμε παππούδες και γιαγιάδες πρόθυμους να τον έχουν και να τον παίζουν. Τυχερή στάθηκε η πεθερά μου, εφόσον το σπίτι της είναι λίγο πιο μακριά από της μαμάς μου, η οποία μένει στον ακριβώς από πάνω όροφο από εμάς.

Έτσι λοιπόν, με το ένα χαρτοκιβώτιο φτιάξαμε πάτωμα και τους 4 τοίχους περιμετρικά αυτού. Και με το άλλο χαρτοκιβώτιο φτιάξαμε στέγη και του 4 τοίχους που στερεώνεται η στέγη. Δεν στερεώσαμε απευθείας την στέγη στο πρώτο χαρτοκιβώτιο, διότι θέλαμε να δώσουμε ύψος στο σπίτι.  Σε όλες τις ενώσεις χρησιμοποιήσαμε χαρτοταινία. Με τον χαρτοκόπτη κόψαμε την πόρτα και τα παράθυρα και τέλος, με την μπογιά βάψαμε εξωτερικά το σπίτι.

Στις εικόνες που ακολουθούν φαίνονται όλες οι πλευρές του σπιτιού.

Όταν επέστρεψε ο Ορέστης στο σπίτι, τον περίμεναν δυο εκπλήξεις, καθώς εκείνη την ημέρα η νονά του, του αγόρασε μια πισίνα πλαστική με μπαλάκια, για να παίζει Είχα μαζέψει τα παιχνίδια και κάποια έπιπλα του, γιατί η πισίνα και το σπιτάκι έπιαναν το μεγαλύτερο ελεύθερο χώρο του παιδικού δωματίου και ο καιρός ακόμα δεν ευνοούσε να βγάλουμε την πισίνα στην βεράντα. 

Όταν ήρθε στο σπίτι και τα είδε ενθουσιάστηκε. Ομολογώ ότι σε αυτό που πήγε πρώτα ήταν το σπιτάκι, για να μπει στην πισίνα μπήκαμε και εμείς μέσα.  Ευτυχώς, ο μικρούλης μου έχει κατενθουσιαστεί με το σπιτάκι και από την αρχή που το είδε μέχρι σήμερα ασχολείται και παίζει με αυτό. Μπαίνει μέσα, βγαίνει, κρύβεται, βάζει τα παιχνίδια του και γενικά σαν παιχνίδι το έχει χαρεί και συνεχίζει να το χαίρεται.

Μην το βλέπετε το σπιτάκι που σε κάποια σημεία έχει ξεφλουδίσει, ήταν όλο βαμμένο. Το ξεφλούδισε ο Ορεστάκος μου. Ευτυχώς που πρόλαβα να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες πριν δυο εβδομάδες περίπου, γιατί η εικόνα του σήμερα έχει αλλάξει αρκετά. 

Λοιπόν σαν αγοράκι που είναι και επειδή έτυχε όλη την ανακαίνιση του σπιτιού και τα μαστορέματα του άντρα μου, του αρέσει πολύ να ασχολείται και αυτός με μαστορέματα ή όπως τα λέει αυτός ακόμα, με το "μπαμπάπ" ή "μπαμπαμπούμπα", και με εργαλεία. Έχει τα δικά του πλαστικά εργαλεία, αλλά προτιμά τα πραγματικά και όποτε τα βλέπει τα ψαχουλεύει. Φωνάζουμε εμείς να τα αφήσει για να μην χτυπήσει, αλλά ο τύπος δεν καταλαβαίνει τίποτα. Έτσι πριν δυο εβδομάδες που έφτιαχνε ο άντρας μου το μπαούλο και το παγκάκι για την βεράντα μας, είχε τον καλύτερο βοηθό διπλά του, τον "μάτοτα" (όπως ο ίδιος έλεγε τον χειμώνα τον μάστορα).

Είχε συνηθίσει ο μικρός να μαστορεύει, να ασχολείται με εργαλεία και όταν όλα αυτά τέλειωσαν πριν δυο εβδομάδες, αποφάσισε να φτιάξει με τα εργαλεία του το χάρτινο σπιτάκι του. Το λυπάμαι όπως το έχει καταντήσει, αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι ευτυχώς που μαστορεύει - καταστρέφει το χάρτινο σπιτάκι, απ’ το να καταστρέφει έπιπλα ή τοίχους στο σπίτι. Για τον λόγο αυτό όσο στέκεται το σπιτάκι, σε ότι κατάσταση και να είναι θα το έχω στο δωμάτιο του για να το μαστορεύει, το έχω αποφασίσει.

Και για του λόγου το αληθές, κοιτάξτε πως κατάντησε την όψη του σπιτιού του.

Και ορίστε μερικά από τα σύνεργά του, εννοώ εργαλεία του, με τα οποία φτιάχνει όπως λέει το σπιτάκι του. Είναι σχεδόν όλα παρατεταγμένα στο πάτωμα του χάρτινου σπιτιού, μήπως και τον πιάσει ξαφνικά, η όρεξη να συνεχίσει το έργο του.  

Δεν παραπονιέμαι κάθε μέρα μαστορεύει το σπιτάκι του, είναι ένα παιχνίδι με το οποίο θα ασχοληθεί τουλάχιστον μια φορά την ημέρα πλέον. 

Ελπίζω να σας άρεσε η κατασκευή μας αυτή. Έγραψα πολλά, ελπίζω να μην σας κούρασα.

Σας εύχομαι να περνάτε πολύ καλά.

Πολλά φιλιά!!!