Πολυλίμνιο Μεσσηνίας …. ένας μικρός παράδεισος

32 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, βρίσκεται το φαράγγι του Πολυλιμνίου με τις λίμνες και τους καταρράκτες του. Συγκεκριμένα, στον δρόμο Καλαμάτας – Πύλου, συναντάμε το χωριό Καζάρμα όπου υπάρχουν πινακίδες  για να πάμε στο Πολυλίμνιο. Το χωριό Καζάρμα απέχει 20 χλμ. από την Μεσσήνη, 21 χλμ. από την Πύλο και 31 χλμ. από την Καλαμάτα. Στο χωριό Καζάρμα, στρίβουμε στο χωριό Χαραυγή και συνεχίζουμε ακολουθώντας τις πινακίδες που μας οδηγούν στους χώρους στάθμευσης των αυτοκινήτων, που απέχουν ένα χιλιόμετρο περίπου από το χωριό Χαραυγή. Η πρόσβαση σε αυτόν τον παράδεισο είναι πανεύκολη, οι πινακίδες ακριβείς και είναι  πολύ κοντά σε κατοικημένη περιοχή, για τους λόγους αυτούς απορώ πως δεν είναι γνωστό σε όλους αυτό το μαγικό τοπίο.  Εδώ, θα πρέπει να σημειώσω ότι και εγώ παρόλο που ο πατέρας μου κατάγεται από άλλο νομό της Πελοποννήσου και έχω περάσει αρκετά καλοκαίρια μου εκεί, δεν είχα ακούσει για το Πολυλίμνιο ποτέ. Τυχαία ψάχνοντας προορισμούς που θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε στην Πελοπόννησο, είδα μια εικόνα του καταρράκτη σε μια ιστοσελίδα που παρουσίαζε τις παραλίες της Μεσσηνίας. Και επειδή στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα δεν κατάφερα να βρω την ακριβή τοποθεσία του, έψαξα για καταρράκτη στην Μεσσηνία και το βρήκα.

 

Κάποια στιγμή, μετά το χωριό Χαραυγή, ο δρόμος μας οδηγεί στην ακόλουθη πινακίδα.  Όπου οι περισσότεροι επιλέγουν να στρίψουν αριστερά, διότι  κοντά στο parking υπάρχει και μια καντίνα. Εκεί θα πρέπει να προμηθευτείτε οπωσδήποτε νερό, αν δεν έχετε ήδη μαζί σας. Εμείς ήμασταν δυο άτομα, είχαμε ήδη μαζί μας 3 λίτρα νερό μισοπαγωμένο και φεύγοντας αγοράσαμε άλλο 1 λίτρο νερό το οποίο και ήπιαμε μονορούφι. 

Παρκάρουμε το αυτοκίνητο και ξεκινάμε τον ποδαρόδρομο, στην αρχή είναι ένας κατηφορικός  χωματόδρομος, όπου υπάρχει και μια βρυσούλα. Κάποια στιγμή συναντάμε μια πινακίδα κρυμμένη στα δέντρα και μια διακλάδωση, στα αριστερά  βρίσκονται οι λίμνες του Πανάγου και της Σταθούλας και στα δεξιά οι λίμνες Ιταλού, Καδούλα, Κάδη,  Μαυρολίμνα. 

Από την εμπειρία μου είδα ότι πολλοί λίγοι επισκέπτονται τις λίμνες Πανάγου και Σταθούλα.   Κατά την γνώμη μου αξίζει η επίσκεψη και σε αυτές τις δυο λιμνούλες. Για να τις δούμε αρκεί να ακολουθήσουμε το μονοπάτι.

  

Λίμνη Πανάγου: η λίμνη Πανάγου ονομάστηκε έτσι επειδή ο Πανάγος Γραμματικόπουλος πνίγηκε στη λίμνη αυτή, καθώς προσπαθούσε να τη διασχίσει χειμώνα, χωρίς να υπολογίσει την αυξημένη ορμητικότητα των νερών.

Λίμνη Σταθούλας: η Λίμνη Σταθούλα ονομάστηκε έτσι επειδή σε αυτήν πνίγηκε η   Σταθούλα Θεριού  με τα δυο της παιδιά,  κυνηγημένοι από τις ορδές του Ιμπραήμ.

Επιστρέφοντας πάλι από το ίδιο μονοπάτι, επιστρέφουμε στην διακλάδωση  και ακολουθώντας τον αρχικό δρόμο, επισκεπτόμαστε  τις υπόλοιπες λιμνούλες. Μερικές εκ των οποίων παρουσιάζονται στην συνέχεια.

 

Λίμνη Ιταλού: η Λίμνη του Ιταλού ονομάστηκε έτσι επειδή στην συγκεκριμένη λίμνη πνίγηκε ένας Ιταλός κατά την περίοδο της Κατοχής.

Λίμνη Καδούλα: η λίμνη Καδούλα ονομάστηκε έτσι λόγω ότι το σχήμα της θυμίζει σχήμα καρδούλα.

Λίμνη Καδή: η λίμνη Καδή είναι η μεγαλύτερη σε επιφάνεια λίμνη του φαραγγιού (έκτασης 200- 300 τ.μ. ).  Προτιμάται από τους επισκέπτες λόγω του βάθους της και του καταρράκτη, ύψους 25 μέτρων, που ανανεώνει διαρκώς το νερό της.

Μέχρι την Λίμνη Καδή, οι επισκέπτες είναι συνήθως πολλοί (τουλάχιστον την περίοδο που πήγαμε εμείς). Συνήθως οι περισσότεροι φτάνουν έως την λίμνη Καδή, όπου βουτούν είτε από τα χαμηλά βράχια, είτε ανεβαίνουν σε μια ανεμόσκαλα για να βουτήξουν από ψηλά.  Εμείς δεν βουτήξαμε για αυτό δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για την εμπειρία των νερών. Κάποια στιγμή βούτηξα σε μα λιμνούλα τα πόδια μου και ήταν δροσερά. Ομολογουμένως ζήλεψα που είχαμε αποφασίσει να μην βουτήξουμε εξ αρχής και δεν φορούσαμε τα μαγιό μας.

Έως εδώ η πεζοπορία είναι εύκολη, αν και χρειάζεται η δέουσα  προσοχή να μην γλιστρήσουμε. Ο δρόμος δυσκολεύει περισσότερο μετά την λίμνη Καδή, όπου πρέπει να  σκαρφαλώσουμε στα βράχια για να συνεχίσουμε την πεζοπορία μας και να συναντήσουμε την λίμνη Μαυρολίμνα και τον παλιό νερόμυλο. Ευτυχώς σε όλη την διαδρομή υπάρχουν σιδερένια «πατήματα», που βοηθούν πολύ. Σε κάποια σημεία δεν είναι τόσο απαραίτητα, αλλά σε κάποια άλλα όπως στο σημείο που σκαρφαλώνουμε για να συνεχίσουμε την πεζοπορία είναι αναγκαία. Ακολουθώντας το μονοπάτι και τα  σιδερένια «πατήματα» συνεχίζουμε προς την λίμνη Μαυρολίμνα. Στην διαδρομή αυτή δεν υπάρχουν πολλοί επισκέπτες, φανταστείτε ότι σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή συναντήσαμε μόνο μια παρέα τεσσάρων κοριτσιών και κανέναν άλλο. Δυστυχώς τον νερόμυλο δεν καταφέραμε να τον εντοπίσουμε, αλλά την λίμνη Μαυρολίμνα την εντοπίσαμε.

 

 

Λίμνη Μαυρολίμνα: η λίμνη Μαυρολίμνα ονομάστηκε έτσι από το βαθύ μπλε, σχεδόν μαύρο, χρώμα των νερών της.

Συνεχίζοντας το μονοπάτι και για καλή μας τύχη ο δρόμος μας πηγαίνει στην λίμνη Μαύρη Λίμνα.

Μαύρη Λίμνα: η λίμνη Μαύρη Λίμνα είναι η πιο εύκολα προσβάσιμη, ειδικά αν στρίψουμε αριστερά με το αυτοκίνητο στην διακλάδωση που συναντήσαμε στην αρχή με το αυτοκίνητο (βλ. εικόνα με χάρτη). Είναι μια  ήρεμη και φιλόξενη λίμνη, την οποία μπορεί να επισκεφτούν και μικρά παιδιά.

Κoιτάζοντας την εικόνα με το χάρτη καταλαβαίνουμε ότι πλέον έχουμε δυο εναλλακτικές για να επιστρέψουμε στο αυτοκίνητο, είτε να γυρίσουμε όπως ήρθαμε, διασχίζοντας το φαράγγι και να συναντήσουμε ξανά τις λίμνες και τους καταρράκτες, είτε να ακολουθήσουμε τον δρόμο. Στην περίπτωση που είχαμε στρίψει δεξιά με το αυτοκίνητο, εδώ θα μας είχε βγάλει ο δρόμος και θα είχαμε ξεκινήσει αντίθετα την διαδρομή μας. 

Σε όλη την διαδρομή, κατά καιρούς, συναντούσαμε  κάτι πεταλούδες με χρώμα φτερών, ένα βαθύ μπλε.

Η πεζοπορία είναι μέσης δυσκολίας, με τα κατάλληλα παπούτσια δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα. Εμείς φορούσαμε αθλητικά παπούτσια και δεν είχαμε πρόβλημα, βέβαια ακούσαμε ότι άλλη εποχή, όπου υπάρχει περισσότερο νερό, τα αθλητικά δεν είναι κατάλληλα γιατί πατάς μέσα σε νερά. Ίσως τα λαστιχένια παπούτσια που είναι κατάλληλα για νερό θα ήταν κατάλληλα. Πάντως οι περισσότεροι ήταν με σαγιονάρες, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ακολουθήσω όλη την διαδρομή με σαγιονάρες. Η διαδρομή μας πήρε γύρω στις 4 ώρες, με στάσεις για φωτογραφίες, για ξεκούραση, για χαζολόγημα. Πιστεύω η διαδρομή χωρίς στάσεις να χρειάζεται 2 ώρες. Το μόνο που μου έκανε αρνητική εντύπωση… οι άνθρωποι… που ακόμα και σε αυτό το μοναδικό τοπίο άφηναν σε διάφορα σημεία τα άδεια μπουκάλια από το νερό και τους καφέδες του.  Και κάτι ακόμα, στο δύσκολο σημείο της ανάβασης, στη λίμνη Καδή, εκτός από τα απότομα βράχια, σε δυσκόλευαν τα ακουμπισμένα προσωπικά αντικείμενα όσων απολάμβαναν την βουτιά τους.

Έως τώρα σας έγραψα αρκετά για τις λίμνες και την διαδρομή, στη συνέχεια με μερικές φωτογραφίες από όλη την διαδρομή θα ήθελα να σας παρουσιάσω το υπέροχο φαράγγι του Πολυλιμνίου.

Πως σας φάνηκε, δεν αξίζει να το επισκεφτείτε; Εγώ δεν το μετάνιωσα και σκέφτομαι να το ξαναεπισκεφτώ ,όχι μόνο καλοκαίρι, αλλά και άλλη εποχή του χρόνου, όπου οι επισκέπτες θα είναι λιγότεροι και θα απολαύσω περισσότερο το υπέροχο φυσικό τοπίο και θα βγάλω πολύ πιο όμορφες φωτογραφίες από αυτές που έβγαλα.

Καλή σας εβδομάδα και αν έχετε να προτείνετε και άλλα τοπία, απαράμιλλης ομορφιάς, μπορείτε να τα προτείνετε εδώ. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν την φύση και απολαμβάνουν να επισκέπτονται τοπία, άξια θαυμασμού. Κατά την γνώμη μου είναι θεμιτό να γίνονται ευρέως γνωστά, με την προϋπόθεση ότι ο επισκέπτης θα τα σεβαστεί και θα είναι προσεκτικός και διακριτικός, θα τα θαυμάζει, θα τα απολαμβάνει,  χωρίς να αφήνει τα σημάδια του, όπως π.χ. τα σκουπίδια του. 

Καλό απόγευμα!!!