Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Τούρτα με κρέμα σοκολάτας και μπισκότα oreo

 
Περιγραφή:
Σήμερα θα σας παρουσιάσω μια πολύ νόστιμη τούρτα, πολύ ανάλαφρη και δροσιστική, της οποίας η κρέμα θα φέρει παιδικές αναμνήσεις σε πολλούς. Είναι μια πολύ πολύ γρήγορη και εύκολη συνταγή που θα  σας ενθουσιάσει. Την είχα δοκιμάσει σε ένα φιλικό σπίτι τον Δεκέμβρη και μου άρεσε πάρα πολύ, η κοπέλα που την είχε φτιάξει μου περιέγραψε τα υλικά και ψάχνοντας στο διαδίκτυο (εφόσον ήξερα ότι από εκεί βρήκε την συνταγή) την βρήκα και την έφτιαξα για τα γενέθλια την αδερφούλας μου που είναι σε λίγες ημέρες, αλλά καθώς θα λείπει το τριήμερο, έσβησε τα κεράκια εχθές. Χρόνια πολλά Φανούλα να είσαι πάντα καλά και ευτυχισμένη!!! Δεν επεκτείνομαι άλλο, καθώς θα ήθελα να σας παρουσιάσω την  συνταγή. (Αν θέλετε την πρωτότυπη συνταγή, πατήστε εδώ.)
 
Υλικά:
462 γρ. μπισκότα τύπου Oreo, κλασικά (3πακέτα των 154 γρ.)
150 γρ. κουβερτούρα με 50-55% κακάο
130 γρ. κορν φλάουρ
1 λίτρο φρέσκο γάλα (πλήρες)
150 γρ. ζάχαρη
 
Εκτέλεση:
  1. Σε ένα μπολ θρυμματίζουμε με τα χέρια μας 350 γρ. από τα μπισκότα και τα τοποθετούμε σε μια στρογγυλή φόρμα διαμέτρου 24 εκ., προσπαθώντας να τα στρώσουμε έτσι ώστε να δημιουργήσουμε μια ομοιόμορφη και συμπαγή βάση.
  2. Ψιλοκόβουμε την σοκολάτα.
  3. Σε ένα μπολ βάζουμε το 1/3 από το γάλα και με το σύρμα διαλύουμε σε αυτό το κορν φλάουρ.
  4. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το υπόλοιπο γάλα και την ζάχαρη και τα τοποθετούμε στην εστία σε μέτρια φωτιά.
  5. Όταν αρχίσει να βράζει το μείγμα μας, αποσύρουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και σε αυτήν προσθέτουμε το μείγμα με το γάλα και το κορν φλάουρ.
  6. Έπειτα βάζουμε πάλι την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύουμε συνέχεια με το σύρμα, μέχρι να αρχίσει να πήζει η κρέμα μας.
  7. Όταν αρχίζει να κοχλάζει και έχει πήξει η κρέμα, αποσύρουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και προσθέτουμε μέσα σε αυτήν την σοκολάτα και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να λιώσει όλη η σοκολάτα μας. Καλό θα ήταν να ανακατέψουμε  και με μια μαριζ σε αυτό το σημείο, έτσι ώστε όλη η κρέμα ακόμα και αυτή που είναι στα τοιχώματα την κατσαρόλας, να ανακατευτεί με την σοκολάτα.
  8. Αδειάζουμε την ζεστή κρέμα πάνω στα θρυμματισμένα μπισκότα μέσα στην φόρμα και καλύπτουμε όλη την επιφάνεια της κρέμας με μεμβράνη (προσοχή να εφάπτεται η μεμβράνη με την κρέμα για την αποφυγή δημιουργίας κρούστας) και αφήνουμε την τούρτα να κρυώσει.
  9. Αφού κρυώσει ελαφρώς, βάζουμε την τούρτα στο ψυγείο για να κρυώσει καλά (τουλάχιστον 2 ώρες). Πριν την κόψουμε την γαρνίρουμε με τα υπόλοιπα μπισκότα που τα έχουμε θρυμματίσει σε σκόνη μέσα στο μούλτι και την ξεφορμάρουμε.
 
Λίγα μυστικά ακόμα:
  • Η τούρτα μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για 4 ημέρες περίπου.
  • Εναλλακτικά, μπορούμε την ίδια συνταγή να την χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε ατομικά μπολάκια, με μπισκότα και κρέμα σοκολάτας.
  • Επίσης, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και άλλα μπισκότα, αντί για τα oreo.

Σας εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο τριήμερο με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν. Ντυθείτε μασκαράδες, ξεφαντώστε, χορέψτε, ξεχάστε όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας και διασκεδάστε όσο μπορείτε !!! Απολαύστε τις λιχουδιές του τραπεζιού της Καθαράς Δευτέρας και μην αμελήσετε να πετάξτε χαρταετό, εμείς έχουμε έναν τρίχρονο ζουζούνο που το περιμένει πως και πως!!!! Καλά να περνάτε!!!!!!

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Μερικοί από τους λόγους που ο γιος μου με κάνει περήφανη και χαρούμενη

Γεια σας !!!
 
Έχει περάσει αρκετό διάστημα από την τελευταία μου ανάρτηση, αλλά σήμερα είχα πολύ μεγάλη όρεξη να καθίσω στον υπολογιστή και να γράψω. Η αλήθεια είναι ότι δεν βρίσκω τον χρόνο να γράψω, διότι η καθημερινότητα μου κυλά με γοργούς ρυθμούς και η μεγαλύτερη μου ανάγκη είναι να περνώ όσο χρόνο γίνεται περισσότερο με τους δυο άντρες της ζωής μου και με άλλα αγαπημένα πρόσωπα. Είναι πολύ όμορφη η επικοινωνία μέσα από το blogging, αλλά δεν συγκρίνεται με την επικοινωνία με τον λόγο, την χειραψία, την ματιά, όταν ο άνθρωπος με τον οποίο επικοινωνείς είναι απέναντι σου σε πραγματικό χρόνο.
 
Εχθές, καθώς μαγείρευα, ο γιος μου καθόταν στο τραπέζι και μου ζητούσε να φάει τα λαχανικά που καθάριζα για το φαγητό και την σαλάτα (καρότο, πιπεριά, λάχανο, κ.α.). Εκείνη την στιγμή ένοιωθα τόσο περήφανη γι’ αυτόν και του το έλεγα, αστραπιαία, σκέφτηκα τι καλά θα ήταν να του έγραφα όσα του έλεγα, με το σκεπτικό ότι θα μεγαλώσει και θα τα διαβάσει. Έτσι σκέφτηκα πόσο ενδιαφέρον θα είχε να κρατούσα ένα ημερολόγιο που να  περιέχει όλα τα συναισθήματά μου και όλα τα γεγονότα που αφορούν τον μικρό μου θησαυρό. Βέβαια κάτι τέτοιο θα μου ήταν δύσκολο, καθώς το ξέρω ότι δεν θα ήμουν συνεπής. Επίσης, ποτέ δεν είχα ημερολόγιο και πάντα ήμουν επικριτική γι’ αυτήν την κοριτσίστικη συνήθεια, που δεν ταίριαζε στην δική μου προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία. Μόνο για αυτήν την περίπτωση βρίσκω έναν σημαντικό λόγο να κρατήσω ημερολόγιο, ώστε ο γιος μου μεγαλώνοντας, να διαβάσει για τα κατορθώματά του και τα συναισθήματα που μου γεννά.
 
Έτσι σήμερα ενώ καθόμουν να γράψω μια συνταγή, το χέρι στο πληκτρολόγιο με οδήγησε να γράψω αυτήν την ανάρτηση, αντί για την συνταγή, που θα σας παρουσιάσω αύριο. Ίσως για αυτό να ευθύνεται η χθεσινή ημέρα, ίσως επειδή τον τελευταίο καιρό ο γιος μου προτιμά πολύ περισσότερο το σπίτι του, ίσως επειδή έχουμε καταφέρει πολλά το τελευταίο διάστημα, ίσως γιατί θέλω να φωνάξω σε όλους πόσο μας πόσο πολύ τον αγαπώ και πόσο περήφανη είμαι για αυτόν, ίσως επειδή μέσα από αυτόν, τον χαρακτήρα του, την συμπεριφορά του νοιώθω ότι τα καταφέρνω καλά σαν μητέρα, ότι τα καταφέρνουμε καλά με τον άντρα μου σαν γονείς, ίσως γιατί θέλω να γράψω για να τα θυμάμαι για πάντα, ίσως θέλω κάποια στιγμή να τα διαβάσει ….

 
Έτσι θα ξεκινήσω να γράφω κάποια πράγματα για τον μικρό μου Ορέστη, που ξεκίνησε σαν ένα φασολάκι στην κοιλιά μου, εξελίχθηκε σε ένα βιτάμ (καθώς τόσο ζύγιζε στο δεύτερο υπερηχογράφημα), μεγάλωσε μέσα σε αυτήν και άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του, κάνοντας μου «τουκ τουκ» και βλέποντας κάτι σαν κυματάκια στην φουσκωμένη πλέον κοιλιά μου, ώσπου ήρθε η στιγμή να με αποχωριστεί και να μας δώσει την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και να τον δούμε.
 
Αλλιώς τον είχα φανταστεί, τον περίμενα πιο μελαχρινό, αλλά μας βγήκε καστανός με μια φυσική ξανθή ανταύγεια στα πλάγια. Όταν ήταν μικρούλης μου έμοιαζε πιο πολύ, αλλά όσο μεγαλώνει βλέπω εμένα και τον άντρα μου μαζί σε ένα πρόσωπο, σε ένα σώμα. Έχει το σχήμα των ματιών μου και το βλέμμα μου, τα μάγουλα μου, το πηγούνι μου, αλλά το σχήμα του κεφαλιού, τα φρύδια, τα χείλια, η σωματική διάπλαση, είναι αναμφισβήτητα του Λάζαρου. Μόνο για την μυτούλα του δεν εκφέρω γνώμη ακόμα, δεν μπορώ να πω από ποιον την πήρε, θα δούμε μεγαλώνοντας. Αυτήν την μυτούλα που πρωτοαντίκρισα όταν μου τον έδωσαν στην αγκαλιά μου αμέσως μετά την γέννα, που ήταν τόσο κοντά στο πρόσωπο μου που νόμιζα ότι είναι τεράστια μύτη, αλλά μετά διαψεύστηκα, στην δεύτερη πρόσωπο με πρόσωπο συνάντησή μας. Που λαχταρούσα να τον δω και ένοιωθα ότι ήταν τόσο σημαντικός, τόσο μικρούλης και τόσο ευαίσθητος που φοβόμουν να το πάρω στην αγκαλιά μου μην μου πάθει τίποτα. Που γυρίσαμε στο σπίτι ανήμερα Χριστουγέννων του 2009 και πλέον δεν ήμασταν ζευγάρι, αλλά οικογένεια.
 
Από την ημέρα που γεννήθηκε Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου του 2009 (Δευτέρα: όπως εγώ και ο άντρας μου), η ζωή μας άλλαξε, οι προτεραιότητες μας έγιναν μια, αυτός. Αυτός ο μικρούλης μπεμπάκος, που συνεχώς μεγάλωνε, που κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα μας έκανε περήφανους για τα κατορθώματά του, για τις κατακτήσεις του. Ευτυχώς κάποια από τα κατορθώματα του τα έχω γράψει σε δυο ημερολόγια με ακριβείς ημερομηνίες και φωτογραφίες. Έχει τόσο μεγάλο υλικό από φωτογραφίες και βίντεο που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανενός από όσους γνωρίζω !!! Αλλά δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στο παρελθόν, θα ήθελα να μιλήσω για αυτόν τώρα στα 3 του χρόνια και κάτι λίγο από μήνες και θα ήθελα να του γράψω πόσο περήφανη είμαι για αυτόν.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη για την διατροφή που ακολουθεί και για τις διατροφικές του επιλογές. Χαίρομαι όταν τον βλέπω να τρώει με μανία τις σαλάτες, να ζητά να του φτιάξω φακές, σπανακόρυζο, μπάμιες και  γενικά να μην αρνείται να φάει τα περισσότερα από τα φαγητά που φτιάχνω εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, η πεθερά μου. Δεν προτιμά πολύ μόνο τα φαγητά με έντονα μπαχαρικά και τα λίγο εναλλακτικά που φτιάχνω εγώ. Είμαι περήφανη που ζητά να φάει λαχανικά και που το προηγούμενο Σάββατο, στο πάρτι της φίλης του της Αλεξάνδρας, προτίμησε το παιχνίδι με τα παιδάκια από το να φάει τούρτα, γλυκά και πατατάκια. Βέβαια του αρέσει να τρώει και γλυκά και πατατάκια (αν και πολύ σπάνια έχουμε στο σπίτι) και διάφορες λιχουδιές, αλλά θα φάει με μεγάλη λαχτάρα και όρεξη τροφές που περιέχουν φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ψάρια, κρέατα, γαλακτοκομικά και άλλα τρόφιμα με ευεργετικά συστατικά. Θα ήθελα μόνο να του ζητήσω να τρώει περισσότερα γαλακτοκομικά, καθώς τον τελευταίο χρονικό διάστημα  έχει ξεκινήσει τα καμώματα του πατέρα του και μας λέει ότι το γάλα του μυρίζει…
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη για τον χαρακτήρα του, είναι πάρα πολύ καλό παιδί και μας αγαπά πολύ όλους ( γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, νονά, θείους, θείες, φίλες, φίλους του) και μας το δείχνει συνεχώς. Επίσης, αγαπά πολύ τα άλλα παιδάκια και χαίρεται να παίζει μαζί τους. Απλά θα ήθελα να μην ήταν τόσο γκρινιάρης και πεισματάρης.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη που τον ακούω να μιλά συνεχώς, να χρησιμοποιεί εκφράσεις που κάποιες φορές  αναρωτιόμαστε που τις άκουσε. Προχθές με αποκάλεσε «πονηρή γατούλα» και αν και τις γάτες δεν τις συμπαθώ και πάρα πολύ… μου άρεσε!!!
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη που πλέον παίζει με τα παιχνίδια του και που χρησιμοποιεί την φαντασία του για να φτιάξει ιστορίες μέσα στο παιχνίδι του.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη όταν θέλει να ζωγραφίσουμε, όταν προσπαθεί να γράψει τα γράμματα με τα μολύβια του, όταν με την βοήθεια ενός παιχνιδιού- υπολογιστή που έχει και με την βοήθεια μας, έμαθε τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου και τους αριθμούς μέχρι το 10, να τα αναγνωρίζει, και που πλέον μπορεί μόνος του να πληκτρολογεί όλα τα ονόματα της ευρείας οικογένειας  (τουλάχιστον 10 ονόματα…)!!!
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη που ξέρει ένα σορό τραγούδια, και τα τραγουδά μόνο όταν αυτός θέλει και όχι όταν του το ζητούν. Κάποιες φορές θα ήθελα να τραγουδά και να δείχνει τι ξέρει μπροστά σε τρίτους, για να περηφανεύομαι για αυτόν, για να βλέπουν όλοι τι αστέρι είναι, αλλά από την άλλη σκεπτόμενη  σαν Ελένη και όχι σαν κουκουβάγια μαμά, προτιμώ την στάση που ακολουθεί. Σημαντικότερο είναι από μικρός να μάθει να κάνει αυτό που αυτός θέλει και νοιώθει και να μην πράττει επειδή κάποιοι άλλοι το θέλουν ή επειδή θα ήταν πιο αρεστός στους γύρω του. Είναι κάτι που έκανα πάντα εγώ και το ακολουθούσα σαν στάση ζωής και κάνοντας μια μικρή ανασκόπηση με αυτήν την στάση ποτέ δεν έχασα  κάτι που άξιζε πραγματικά από την ζωή μου…
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη όταν με βλέπει αγκαλιά με τον άντρα μου και χαίρεται και τρέχει και αυτός πάνω μας να μας αγκαλιάσει και να μας φιλήσει και να μας πει με ένα χαμόγελο την φράση που εκφράζει αυτήν την αγκαλιά… «Οι τρεις μας».
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη που μας προτρέπει εμένα και τον άντρα μου να αγκαλιαστούμε και να φιληθούμε και βλέπω πόσο χαρούμενος είναι όταν μας βλέπει να είμαστε μαζί.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη που με φιλά στο στόμα και μετά γυρίζει με ένα πονηρό χαμόγελο στον μπαμπά του και του λέει ότι με φίλησε στο «τόμα», ή όταν με το ίδιο πονηρό χαμόγελο λέει στον άντρα μου ότι είμαι η γυναίκα του και ότι αυτός (Ορέστης)  είναι ο άντρας μου.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη όταν  κάποιες φορές με κοιτά με ένα βλέμμα, λες και είμαι όλος του ο κόσμος, όπως με κοιτούν τα ερωτευμένα μάτια του άντρα μου.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη που αποζητά την αγκαλιά μου, που κάποιες φορές δεν ξεκολλά από αυτήν.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη, όταν με ακούει και με βοηθά, αν και κάποιες φορές με τρελαίνει λίγο με το πείσμα του και πρέπει να επιμείνω περισσότερο, αλλά παιδί είναι, όπως λέει ο άντρας μου.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη  που βάζει τα παπούτσια σε τάξη, αλλά θα ήθελα όταν του ζητώ να συμμαζέψει το δωμάτιο του, να σταματήσει να βρίσκει τα εύκολα θύματα (γιαγιά, μπαμπά, νονά) ζητώντας δήθεν την βοήθεια τους να μαζέψουν τα παιχνίδια του μαζί, με απώτερο σκοπό αυτός να διατάζει και οι άλλοι να μαζεύουν…
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη  που πάντα ήταν προσεκτικός και δεν με έχει αναστατώσει και στενοχωρήσει πολύ από χτυπήματα, πεσίματα, κ.α.
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη  που πλέον κοιμάται όλο το βράδυ στο κρεβάτι του χωρίς να ξυπνά συνεχώς. Μπορεί να είχαμε κάνει το λάθος να τον πάρουμε κάποια στιγμή στο κρεβάτι μας , με αποτέλεσμα  για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να μην ήθελε να κοιμάται μόνος του, να είχαμε προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση, όχι ότι δεν απολαμβάναμε την αγκαλιά του, κάθε άλλο, μπορεί να είχαμε ρωτήσει, διαβάσει, εφαρμόσει διάφορους ενδεδειγμένους τρόπους για να τον απομακρύνουμε από το κρεβάτι μας, να έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές, να έχουμε αποθαρρυνθεί άλλες τόσες, να έχουμε ξαναπροσπαθήσει και στο τέλος να τα καταφέρουμε με έναν τρόπο που δεν μας το είχε προτείνει κανείς, που σε εμάς λειτούργησε και είχαμε αποτέλεσμα, που πλέον μπορούμε κάποιο βράδυ να τον πάρουμε να κοιμηθούμε αγκαλιά, αλλά πλέον δεν μας ζητά το επόμενο βράδυ να κοιμηθεί μαζί μας, αλλά χωρίς κλάματα κοιμάται στο κρεβάτι του….
 
Είμαι περήφανη και χαρούμενη για όλες τι στιγμές που μας προσφέρει, όταν τον βλέπω να χαμογελά, να μεγαλώνει και θα είμαι περήφανη για εμένα αν καταφέρω να του προσφέρω ότι μπορώ και να συμβάλλω όσο καλυτέρα μπορώ στο να διαμορφώσει μια ισορροπημένη προσωπικότητα, να γίνει ένας πολύ καλός άνθρωπος, δίκαιος, συνειδητοποιημένος, ανεξάρτητος και αν κάνει και λάθη … πάντα να ξέρει ότι εγώ θα είμαι πάντα κοντά του για να τον στηρίξω.
 
 
Για τον Ορέστη που αγαπώ και θα αγαπώ για πάντα, που με κάνει περήφανη και μόνο που υπάρχει….
 
 
 
Μπορεί η ανάρτηση μου αυτή να ήταν μακροσκελής και  για κάποιους από εσάς ίσως να ήταν κουραστική, ίσως να έχει συντακτικά ή εκφραστικά λάθη, αλλά προσπάθησα να αποτυπώσω μερικούς από τους λόγους για τους οποίους ο γιος μου με κάνει περήφανη και χαρούμενη, σίγουρα, υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι που θα μπορούσα να γράψω αλλά δεν θα τέλειωνε ποτέ αυτή η ανάρτηση, καθώς για τον Ορέστη μου θα μπορούσα να μιλώ και να γράφω ώρες ατέλειωτες.
 
Σας φιλώ και σας εύχομαι ένα καλό απόγευμα!!!