Πασχαλινές Λαμπάδες 2013

Σήμερα θα σας παρουσιάσω την πρώτη μου απόπειρα κατασκευής πασχαλινών λαμπάδων. Διαπίστωσα ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο, είναι οικονομικό και πολύ διασκεδαστικό. Επιπρόσθετα, θεωρώ ότι είναι ανεκτίμητης αξίας για τον αποδέκτη, διότι, όπως και σε ένα δώρο, δεν έχει σημασία η οικονομική αξία, αλλά η αγάπη και ο χρόνος που αφιερώνει κάποιος για να φτιάξει κάτι χειροποίητο και εν συνεχεία να το προσφέρει.

 

Καιρό, είχα στο μυαλό μου την σκέψη να φτιάξω τις λαμπάδες μας για φέτος, αλλά φοβόμουν ότι δεν θα είχα έμπνευση και θα ήταν ανεπιτυχής η προσπάθεια. Τελικά, όταν το αποφάσισα, μάζεψα κορδέλες, υφάσματα, τούλια, απλές λαμπάδες και οτιδήποτε θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω,  τα έβαλα όλα μπροστά μου, χωρίς να έχω κάποιον οδηγό ή να είχα σκεφτεί το τελικό αποτέλεσα. Η μοναδική μου σκέψη, καθώς ξεκινούσα την διακόσμηση κάθε λαμπάδας, ήταν το άτομο για το οποίο προοριζόταν. Αν και άφησα την αδερφή μου τελικά να επιλέξει ποια λαμπάδα θα ήθελε για εκείνη, χωρίς να της πω ποια σκεφτόμουν να της δώσω, επέλεξε αυτήν που προόριζα για εκείνη.  

Σας τις παρουσιάζω με την σειρά που φαίνονται στην παραπάνω εικόνα, εμάς μας άρεσαν πολύ, ελπίζω και σε εσάς!!!

Μια λαμπάδα για μένα: "Πασχαλινη Λαμπάδα Καρδιά για κορίτσι"

Μια λαμπάδα για τον γιο μου (μετά από συνεννόηση με την νονά του, της ζήτησα να του φέρει ένα φθηνό παιχνιδάκι που να μπαίνει σε λαμπάδα,  μια απλή λαμπάδα και κορδέλες και τα υπόλοιπα της είπα να τα αφήσει σε εμένα): "Πασχαλινη Λαμπάδα Playmobil για αγόρι"

Μια λαμπάδα για την νονά του γιου μου – μικρή μου αδερφούλα: "Πασχαλινή λαμπάδα Πεταλούδες για κορίτσι"

 

Ο άντρας μου δεν ήθελε, προτιμά ένα απλό κερί…. Τώρα που έμαθα την τέχνη, σκέφτομαι του χρόνου να φτιάξω περισσότερες λαμπάδες και για άλλα αγαπημένα πρόσωπα!!!!!

Σας εύχομαι Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!!! Να περάσετε υπέροχα ότι κι να κάνετε!!!!

Νηστίσιμα σοκολατένια βραχάκια με δημητριακά

 

Όπως σας είχα υποσχεθεί στην προηγούμενη ανάρτηση μου, η επόμενη θα σας παρουσίαζε τα γλυκάκια που έφτιαξα για να προσφέρει ο άντρας μου, για τα γενέθλια του (την προηγούμενη εβδομάδα) στους συναδέλφους του στην δουλειά. Επηρεασμένη από την τούρτα που έφτιαξα, αποφάσισα να φτιάξω σοκολατένια βραχάκια με δημητριακά ή αν τα έκανα πιο μικρά θα μπορούσα να τα αποκαλέσω και σοκολατάκια!!! 

Υλικά: 

200 γρ. δημητριακά ολικής αλέσεως (Προσοχή! Αν θέλετε να κάνετε νηστίσιμη την τούρτα σας, θα πρέπει να διαβάσετε προσεκτικά τα συστατικά των δημητριακών στην συσκευασία, ώστε να σιγουρευτείτε ότι είναι νηστίσιμα) 

350 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα 

Εκτέλεση:

1. Βάζουμε σε ένα μπολ τα δημητριακά μας και τα σπάμε ελαφρώς με το χέρι. 
2. Παίρνουμε την σοκολάτα και την λιώνουμε σε μπεν μαρί. Όταν λιώσει η σοκολάτα μας, την αποσύρουμε από την φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει. 
3. Αφού η σοκολάτα μας έχει κρυώσει, προσθέτουμε σταδιακά σε αυτήν τα δημητριακά και ανακατεύουμε πολύ καλά, ώστε όλα τα δημητριακά να γίνουν σοκολατένια. 
4. Παίρνουμε ένα εργαλείο παγωτού ή ένα κουτάλι και φορμάρουμε για να σχηματιστούν τα βραχάκια μας και τα βάζουμε πάνω σε αντικολλητικό χαρτί να κρυώσουν στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα. 
5. Έπειτα τα τοποθετούμε σε χαρτάκια.

Νηστίσιμη τούρτα με σοκολάτα και δημητριακά

Περιγραφή:

Σήμερα έχει γενέθλια ο άντρας μου και κερνάω νηστίσιμη τούρτα με σοκολάτα και δημητριακά!!!!  Κάθε χρόνο αναρωτιέμαι τι τούρτα να φτιάξω για να γενέθλια του που να είναι νηστίσιμη, αλλά και πολύ πολύ νόστιμη. Κάποιες φορές έχουμε γιορτάσει τα γενέθλια του λίγο αργότερα, όπως πέρυσι που τα γιορτάσαμε ανήμερα του Πάσχα και έφτιαξα μια πολύ νόστιμη τούρτα παγωτό που δεν ήταν νηστίσιμη και κάποια στιγμή θα σας την παρουσιάσω, άλλες φορές έχω φτιάξει τούρτες βάσει της συνταγής για νηστίσιμητούρτα σοκολάτας που σας έχω ήδη παρουσιάσει και είναι μια πολύ απολαυστική νηστίσιμη συνταγή, αλλά φέτος, ήθελα να φτιάξω μια εντελώς νέα συνταγή. Έψαξα πολύ στο internet και σε βιβλία, έφτιαξα 1 -2 συνταγές που μου έκαναν εντύπωση διαβάζοντας τις, αλλά δυστυχώς το γευστικό αποτέλεσμα δεν με ικανοποίησε. Αποτέλεσμα όλων αυτών, μια εβδομάδα πριν τα γενέθλια να σκέφτομαι να φτιάξω μια παραλλαγή του νηστίσιμου κέικ με καρύδια και σταφίδες που σας έχω ήδη παρουσιάσει. Αλλά άξαφνα, μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω μια παραλλαγή της σοκολατένιας τούρτας με corn flakes που είχα διαβάσει στο βιβλίο «Αργυρές Ζαραμπουκίτσες, μαγειρική για μικρούς και μεγάλους» της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου, που όταν την είχα πρωτοδιαβάσει είχα σκεφτεί ότι κάποια στιγμή θα την φτιάξω.  Με την πρώτη ευκαιρία, ανέτρεξα στο βιβλίο και αφού σιγουρεύτηκα ότι μπορεί να γίνει και νηστίσιμη, διότι δεν ήταν η αρχική συνταγή,  ένιωσα πολύ ανακουφισμένη και είχα πλέον την συνταγή για τούρτα που έψαχνα.

Η εκτέλεση της συνταγής είναι πολύ εύκολη και η γεύση της είναι απλά φανταστική. Την συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!

Υλικά:

700 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα

200 γρ. δημητριακά ολικής αλέσεως (Προσοχή! Αν θέλετε να κάνετε νηστίσιμη την τούρτα σας, θα πρέπει να διαβάσετε προσεκτικά τα συστατικά των δημητριακών στην συσκευασία, ώστε να σιγουρευτείτε ότι είναι νηστίσιμα)

600 γρ.  κρέμα ζαχαροπλαστικής με φυτικά λιπαρά (να διαβάσετε επίσης τα συστατικά ώστε να σιγουρευτείτε ότι είναι νηστίσιμα)

3 κουταλιές της σούπας μέλι

2- 3 κουταλιές της σούπας άχνη ζάχαρη

Εκτέλεση:

1. Για να φτιάξουμε την βάση της τούρτας, βάζουμε σε ένα μπολ τα δημητριακά μας και τα σπάμε ελαφρώς με το χέρι.
2. Παίρνουμε τα 200 γρ. σοκολάτας και τα λιώνουμε σε μπεν μαρί. Όταν λιώσει η σοκολάτα μας, την αποσύρουμε από την φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει καλά.
3. Αφού η σοκολάτα μας έχει κρυώσει καλά, προσθέτουμε σταδιακά σε αυτήν τα δημητριακά και ανακατεύουμε πολύ καλά, ώστε όλα τα δημητριακά να γίνουν σοκολατένια.
4. Παίρνουμε την πιατέλα που θα σερβίρουμε την τούρτα και πάνω της τοποθετούμε αντικολλητικό χαρτί και από πάνω μια στρογγυλή φόρμα διαμέτρου 24 εκατοστών. Μέσα στην φόρμα μας τοποθετούμε το μείγμα σοκολάτας - δημητριακών, το οποίο, το απλώνουμε και το στρώνουμε πολύ καλά με την ανάποδη πλευρά ενός κουταλιού,  με σκοπό να καλύψουμε όλη την επιφάνεια της φόρμας μας, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα  ομοιόμορφο πάχος.
5. Αφήνουμε την βάση μας να κρυώσει έκτος ψυγείου. Εγώ κράτησα μια μικρή ποσότητα από το μείγμα της βάσης, με σκοπό να διακοσμήσω με αυτό την τούρτα, το οποίο  επίσης άφησα να κρυώσει πάνω σε ένα κομμάτι αντικολλητικού χαρτιού.
6. Για να φτιάξουμε την γέμιση της τούρτας, λιώνουμε σε μπεν μαρί την υπόλοιπη σοκολάτα (500 γρ.).
7. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε την κρέμα ζαχαροπλαστικής με το μέλι. Ανακατεύουμε κατά διάστημα για να βοηθήσουμε το μέλι να λιώσει και να ενωθεί με την κρέμα. Προσέχουμε μην βράσει η κρέμα.
8. Αφού ζεσταθεί αρκετά η κρέμα μας, πριν βράσει (!), την αποσύρουμε από την φωτιά και την ρίχνουμε σταδιακά στην λιωμένη σοκολάτα, ανακατεύοντας ταυτόχρονα με μια μαρίζ ή μια ξύλινη κουτάλα, ώσπου να ενωθούν καλά όλα μας τα υλικά.
9. Εφόσον έχουμε ενώσει όλη την κρέμα μας με την σοκολάτα και έχουμε ανακατέψει καλά ώστε να έχουν ομογενοποιηθεί όλα μας τα υλικά, αφήνουμε το μείγμα μας να κρυώσει ελαφρώς, ενώ κατά διαστήματα το ανακατεύουμε για να το βοηθήσουμε να κρυώσει και να γυαλίσει. Μετά από περίπου 20 λεπτά είναι έτοιμο.
10. Αφαιρούμε προσεκτικά το αντικολλητικό χαρτί από την βάση, προσέχοντας μην μας σπάσει και τοποθετούμε την βάση μαζί με την φόρμα στην πιατέλα μας. Αδειάζουμε το μείγμα της γέμισης μέσα στην φόρμα πάνω από την βάση. Στρώνουμε με μια ίσια σπάτουλα την επιφάνεια της τούρτας. Έπειτα, εγώ σχημάτισα ομόκεντρους κύκλους με μια σπάτουλα με δοντάκια. Στην μισή μεριά της επιφάνειας πασπάλισα με το μείγμα από την βάση  που είχα κρατήσει ξεχωριστά, το οποίο πλέον είχε κρυώσει και είχε γίνει συμπαγές, αφού πρώτα το έσπασα σε μικρότερα κομμάτια με το χέρι μου. Τέλος, πασπάλισα με λίγη άχνη ζάχαρη όλη την επιφάνεια της τούρτας.
11. Βάζουμε την τούρτα στο ψυγείο και την αφήνουμε να κρυώσει για περίπου 4 ώρες.  Ένα τέταρτο πριν σερβίρουμε την τούρτα την βγάζουμε από το ψυγείο.

Λίγα μυστικά ακόμα: 

• Η συνταγή αυτή μπορεί να γίνει και μη νηστίσιμη, χρησιμοποιώντας τα δημητριακά της αρεσκείας σας και κρέμα γάλακτος, αντί για την κρέμα ζαχαροπλαστικής.

• Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντί για κουβερτούρα, σοκολάτα γάλακτος ή λευκή σοκολάτα, απλά θα πρέπει να προσέξουμε την αναλογία σοκολάτας και κρέμας όταν φτιάχνουμε την κρέμα για την γέμιση.
• Αν θέλουμε μπορούμε να διακοσμήσουμε την τούρτα με νιφάδες σοκολάτας ή τρούφα και στην περίπτωση που δεν την θέλουμε νηστίσιμη, μπορούμε να την διακοσμήσουμε με οτιδήποτε τραβάει η όρεξη και η διάθεση μας, όπως με maltesers ή smarties ή οτιδήποτε άλλο.

Αν την φτιάξετε, σας εύχομαι να την απολαύσετε όπως και εμείς!!!! Τις επόμενες ημέρες θα σας παρουσιάσω και τα γλυκάκια που κέρασε ο άντρας μου στην δουλειά του και τα οποία έφτιαξα εγώ.

Σας χαιρετώ και σας εύχομαι ένα πολύ πολύ όμορφο απόγευμα!!!!!

Τούρτα με κρέμα σοκολάτας και μπισκότα oreo

 

Περιγραφή:

Σήμερα θα σας παρουσιάσω μια πολύ νόστιμη τούρτα, πολύ ανάλαφρη και δροσιστική, της οποίας η κρέμα θα φέρει παιδικές αναμνήσεις σε πολλούς. Είναι μια πολύ πολύ γρήγορη και εύκολη συνταγή που θα  σας ενθουσιάσει. Την είχα δοκιμάσει σε ένα φιλικό σπίτι τον Δεκέμβρη και μου άρεσε πάρα πολύ, η κοπέλα που την είχε φτιάξει μου περιέγραψε τα υλικά και ψάχνοντας στο διαδίκτυο (εφόσον ήξερα ότι από εκεί βρήκε την συνταγή) την βρήκα και την έφτιαξα για τα γενέθλια την αδερφούλας μου που είναι σε λίγες ημέρες, αλλά καθώς θα λείπει το τριήμερο, έσβησε τα κεράκια εχθές. Χρόνια πολλά Φανούλα να είσαι πάντα καλά και ευτυχισμένη!!! Δεν επεκτείνομαι άλλο, καθώς θα ήθελα να σας παρουσιάσω την  συνταγή. (Αν θέλετε την πρωτότυπη συνταγή, πατήστε εδώ.)

 

Υλικά:
462 γρ. μπισκότα τύπου Oreo, κλασικά (3πακέτα των 154 γρ.)

150 γρ. κουβερτούρα με 50-55% κακάο

130 γρ. κορν φλάουρ

1 λίτρο φρέσκο γάλα (πλήρες)

150 γρ. ζάχαρη

 

Εκτέλεση:

1. Σε ένα μπολ θρυμματίζουμε με τα χέρια μας 350 γρ. από τα μπισκότα και τα τοποθετούμε σε μια στρογγυλή φόρμα διαμέτρου 24 εκ., προσπαθώντας να τα στρώσουμε έτσι ώστε να δημιουργήσουμε μια ομοιόμορφη και συμπαγή βάση.
2. Ψιλοκόβουμε την σοκολάτα.
3. Σε ένα μπολ βάζουμε το 1/3 από το γάλα και με το σύρμα διαλύουμε σε αυτό το κορν φλάουρ.
4. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το υπόλοιπο γάλα και την ζάχαρη και τα τοποθετούμε στην εστία σε μέτρια φωτιά.
5. Όταν αρχίσει να βράζει το μείγμα μας, αποσύρουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και σε αυτήν προσθέτουμε το μείγμα με το γάλα και το κορν φλάουρ.
6. Έπειτα βάζουμε πάλι την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύουμε συνέχεια με το σύρμα, μέχρι να αρχίσει να πήζει η κρέμα μας.
7. Όταν αρχίζει να κοχλάζει και έχει πήξει η κρέμα, αποσύρουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και προσθέτουμε μέσα σε αυτήν την σοκολάτα και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να λιώσει όλη η σοκολάτα μας. Καλό θα ήταν να ανακατέψουμε  και με μια μαριζ σε αυτό το σημείο, έτσι ώστε όλη η κρέμα ακόμα και αυτή που είναι στα τοιχώματα την κατσαρόλας, να ανακατευτεί με την σοκολάτα.
8. Αδειάζουμε την ζεστή κρέμα πάνω στα θρυμματισμένα μπισκότα μέσα στην φόρμα και καλύπτουμε όλη την επιφάνεια της κρέμας με μεμβράνη (προσοχή να εφάπτεται η μεμβράνη με την κρέμα για την αποφυγή δημιουργίας κρούστας) και αφήνουμε την τούρτα να κρυώσει.
9. Αφού κρυώσει ελαφρώς, βάζουμε την τούρτα στο ψυγείο για να κρυώσει καλά (τουλάχιστον 2 ώρες). Πριν την κόψουμε την γαρνίρουμε με τα υπόλοιπα μπισκότα που τα έχουμε θρυμματίσει σε σκόνη μέσα στο μούλτι και την ξεφορμάρουμε.

 

Λίγα μυστικά ακόμα:

• Η τούρτα μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για 4 ημέρες περίπου.
• Εναλλακτικά, μπορούμε την ίδια συνταγή να την χρησιμοποιήσουμε για να φτιάξουμε ατομικά μπολάκια, με μπισκότα και κρέμα σοκολάτας.
• Επίσης, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και άλλα μπισκότα, αντί για τα oreo.

Σας εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο τριήμερο με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν. Ντυθείτε μασκαράδες, ξεφαντώστε, χορέψτε, ξεχάστε όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας και διασκεδάστε όσο μπορείτε !!! Απολαύστε τις λιχουδιές του τραπεζιού της Καθαράς Δευτέρας και μην αμελήσετε να πετάξτε χαρταετό, εμείς έχουμε έναν τρίχρονο ζουζούνο που το περιμένει πως και πως!!!! Καλά να περνάτε!!!!!!

Μερικοί από τους λόγους που ο γιος μου με κάνει περήφανη και χαρούμενη

Γεια σας !!!

 

Έχει περάσει αρκετό διάστημα από την τελευταία μου ανάρτηση, αλλά σήμερα είχα πολύ μεγάλη όρεξη να καθίσω στον υπολογιστή και να γράψω. Η αλήθεια είναι ότι δεν βρίσκω τον χρόνο να γράψω, διότι η καθημερινότητα μου κυλά με γοργούς ρυθμούς και η μεγαλύτερη μου ανάγκη είναι να περνώ όσο χρόνο γίνεται περισσότερο με τους δυο άντρες της ζωής μου και με άλλα αγαπημένα πρόσωπα. Είναι πολύ όμορφη η επικοινωνία μέσα από το blogging, αλλά δεν συγκρίνεται με την επικοινωνία με τον λόγο, την χειραψία, την ματιά, όταν ο άνθρωπος με τον οποίο επικοινωνείς είναι απέναντι σου σε πραγματικό χρόνο.

 

Εχθές, καθώς μαγείρευα, ο γιος μου καθόταν στο τραπέζι και μου ζητούσε να φάει τα λαχανικά που καθάριζα για το φαγητό και την σαλάτα (καρότο, πιπεριά, λάχανο, κ.α.). Εκείνη την στιγμή ένοιωθα τόσο περήφανη γι’ αυτόν και του το έλεγα, αστραπιαία, σκέφτηκα τι καλά θα ήταν να του έγραφα όσα του έλεγα, με το σκεπτικό ότι θα μεγαλώσει και θα τα διαβάσει. Έτσι σκέφτηκα πόσο ενδιαφέρον θα είχε να κρατούσα ένα ημερολόγιο που να  περιέχει όλα τα συναισθήματά μου και όλα τα γεγονότα που αφορούν τον μικρό μου θησαυρό. Βέβαια κάτι τέτοιο θα μου ήταν δύσκολο, καθώς το ξέρω ότι δεν θα ήμουν συνεπής. Επίσης, ποτέ δεν είχα ημερολόγιο και πάντα ήμουν επικριτική γι’ αυτήν την κοριτσίστικη συνήθεια, που δεν ταίριαζε στην δική μου προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία. Μόνο για αυτήν την περίπτωση βρίσκω έναν σημαντικό λόγο να κρατήσω ημερολόγιο, ώστε ο γιος μου μεγαλώνοντας, να διαβάσει για τα κατορθώματά του και τα συναισθήματα που μου γεννά.

 

Έτσι σήμερα ενώ καθόμουν να γράψω μια συνταγή, το χέρι στο πληκτρολόγιο με οδήγησε να γράψω αυτήν την ανάρτηση, αντί για την συνταγή, που θα σας παρουσιάσω αύριο. Ίσως για αυτό να ευθύνεται η χθεσινή ημέρα, ίσως επειδή τον τελευταίο καιρό ο γιος μου προτιμά πολύ περισσότερο το σπίτι του, ίσως επειδή έχουμε καταφέρει πολλά το τελευταίο διάστημα, ίσως γιατί θέλω να φωνάξω σε όλους πόσο μας πόσο πολύ τον αγαπώ και πόσο περήφανη είμαι για αυτόν, ίσως επειδή μέσα από αυτόν, τον χαρακτήρα του, την συμπεριφορά του νοιώθω ότι τα καταφέρνω καλά σαν μητέρα, ότι τα καταφέρνουμε καλά με τον άντρα μου σαν γονείς, ίσως γιατί θέλω να γράψω για να τα θυμάμαι για πάντα, ίσως θέλω κάποια στιγμή να τα διαβάσει ….

 

Έτσι θα ξεκινήσω να γράφω κάποια πράγματα για τον μικρό μου Ορέστη, που ξεκίνησε σαν ένα φασολάκι στην κοιλιά μου, εξελίχθηκε σε ένα βιτάμ (καθώς τόσο ζύγιζε στο δεύτερο υπερηχογράφημα), μεγάλωσε μέσα σε αυτήν και άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του, κάνοντας μου «τουκ τουκ» και βλέποντας κάτι σαν κυματάκια στην φουσκωμένη πλέον κοιλιά μου, ώσπου ήρθε η στιγμή να με αποχωριστεί και να μας δώσει την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και να τον δούμε.

 

Αλλιώς τον είχα φανταστεί, τον περίμενα πιο μελαχρινό, αλλά μας βγήκε καστανός με μια φυσική ξανθή ανταύγεια στα πλάγια. Όταν ήταν μικρούλης μου έμοιαζε πιο πολύ, αλλά όσο μεγαλώνει βλέπω εμένα και τον άντρα μου μαζί σε ένα πρόσωπο, σε ένα σώμα. Έχει το σχήμα των ματιών μου και το βλέμμα μου, τα μάγουλα μου, το πηγούνι μου, αλλά το σχήμα του κεφαλιού, τα φρύδια, τα χείλια, η σωματική διάπλαση, είναι αναμφισβήτητα του Λάζαρου. Μόνο για την μυτούλα του δεν εκφέρω γνώμη ακόμα, δεν μπορώ να πω από ποιον την πήρε, θα δούμε μεγαλώνοντας. Αυτήν την μυτούλα που πρωτοαντίκρισα όταν μου τον έδωσαν στην αγκαλιά μου αμέσως μετά την γέννα, που ήταν τόσο κοντά στο πρόσωπο μου που νόμιζα ότι είναι τεράστια μύτη, αλλά μετά διαψεύστηκα, στην δεύτερη πρόσωπο με πρόσωπο συνάντησή μας. Που λαχταρούσα να τον δω και ένοιωθα ότι ήταν τόσο σημαντικός, τόσο μικρούλης και τόσο ευαίσθητος που φοβόμουν να το πάρω στην αγκαλιά μου μην μου πάθει τίποτα. Που γυρίσαμε στο σπίτι ανήμερα Χριστουγέννων του 2009 και πλέον δεν ήμασταν ζευγάρι, αλλά οικογένεια.

 

Από την ημέρα που γεννήθηκε Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου του 2009 (Δευτέρα: όπως εγώ και ο άντρας μου), η ζωή μας άλλαξε, οι προτεραιότητες μας έγιναν μια, αυτός. Αυτός ο μικρούλης μπεμπάκος, που συνεχώς μεγάλωνε, που κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα μας έκανε περήφανους για τα κατορθώματά του, για τις κατακτήσεις του. Ευτυχώς κάποια από τα κατορθώματα του τα έχω γράψει σε δυο ημερολόγια με ακριβείς ημερομηνίες και φωτογραφίες. Έχει τόσο μεγάλο υλικό από φωτογραφίες και βίντεο που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανενός από όσους γνωρίζω !!! Αλλά δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στο παρελθόν, θα ήθελα να μιλήσω για αυτόν τώρα στα 3 του χρόνια και κάτι λίγο από μήνες και θα ήθελα να του γράψω πόσο περήφανη είμαι για αυτόν.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη για την διατροφή που ακολουθεί και για τις διατροφικές του επιλογές. Χαίρομαι όταν τον βλέπω να τρώει με μανία τις σαλάτες, να ζητά να του φτιάξω φακές, σπανακόρυζο, μπάμιες και  γενικά να μην αρνείται να φάει τα περισσότερα από τα φαγητά που φτιάχνω εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, η πεθερά μου. Δεν προτιμά πολύ μόνο τα φαγητά με έντονα μπαχαρικά και τα λίγο εναλλακτικά που φτιάχνω εγώ. Είμαι περήφανη που ζητά να φάει λαχανικά και που το προηγούμενο Σάββατο, στο πάρτι της φίλης του της Αλεξάνδρας, προτίμησε το παιχνίδι με τα παιδάκια από το να φάει τούρτα, γλυκά και πατατάκια. Βέβαια του αρέσει να τρώει και γλυκά και πατατάκια (αν και πολύ σπάνια έχουμε στο σπίτι) και διάφορες λιχουδιές, αλλά θα φάει με μεγάλη λαχτάρα και όρεξη τροφές που περιέχουν φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ψάρια, κρέατα, γαλακτοκομικά και άλλα τρόφιμα με ευεργετικά συστατικά. Θα ήθελα μόνο να του ζητήσω να τρώει περισσότερα γαλακτοκομικά, καθώς τον τελευταίο χρονικό διάστημα  έχει ξεκινήσει τα καμώματα του πατέρα του και μας λέει ότι το γάλα του μυρίζει…

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη για τον χαρακτήρα του, είναι πάρα πολύ καλό παιδί και μας αγαπά πολύ όλους ( γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, νονά, θείους, θείες, φίλες, φίλους του) και μας το δείχνει συνεχώς. Επίσης, αγαπά πολύ τα άλλα παιδάκια και χαίρεται να παίζει μαζί τους. Απλά θα ήθελα να μην ήταν τόσο γκρινιάρης και πεισματάρης.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη που τον ακούω να μιλά συνεχώς, να χρησιμοποιεί εκφράσεις που κάποιες φορές  αναρωτιόμαστε που τις άκουσε. Προχθές με αποκάλεσε «πονηρή γατούλα» και αν και τις γάτες δεν τις συμπαθώ και πάρα πολύ… μου άρεσε!!!

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη που πλέον παίζει με τα παιχνίδια του και που χρησιμοποιεί την φαντασία του για να φτιάξει ιστορίες μέσα στο παιχνίδι του.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη όταν θέλει να ζωγραφίσουμε, όταν προσπαθεί να γράψει τα γράμματα με τα μολύβια του, όταν με την βοήθεια ενός παιχνιδιού- υπολογιστή που έχει και με την βοήθεια μας, έμαθε τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου και τους αριθμούς μέχρι το 10, να τα αναγνωρίζει, και που πλέον μπορεί μόνος του να πληκτρολογεί όλα τα ονόματα της ευρείας οικογένειας  (τουλάχιστον 10 ονόματα…)!!!

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη που ξέρει ένα σορό τραγούδια, και τα τραγουδά μόνο όταν αυτός θέλει και όχι όταν του το ζητούν. Κάποιες φορές θα ήθελα να τραγουδά και να δείχνει τι ξέρει μπροστά σε τρίτους, για να περηφανεύομαι για αυτόν, για να βλέπουν όλοι τι αστέρι είναι, αλλά από την άλλη σκεπτόμενη  σαν Ελένη και όχι σαν κουκουβάγια μαμά, προτιμώ την στάση που ακολουθεί. Σημαντικότερο είναι από μικρός να μάθει να κάνει αυτό που αυτός θέλει και νοιώθει και να μην πράττει επειδή κάποιοι άλλοι το θέλουν ή επειδή θα ήταν πιο αρεστός στους γύρω του. Είναι κάτι που έκανα πάντα εγώ και το ακολουθούσα σαν στάση ζωής και κάνοντας μια μικρή ανασκόπηση με αυτήν την στάση ποτέ δεν έχασα  κάτι που άξιζε πραγματικά από την ζωή μου…

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη όταν με βλέπει αγκαλιά με τον άντρα μου και χαίρεται και τρέχει και αυτός πάνω μας να μας αγκαλιάσει και να μας φιλήσει και να μας πει με ένα χαμόγελο την φράση που εκφράζει αυτήν την αγκαλιά… «Οι τρεις μας».

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη που μας προτρέπει εμένα και τον άντρα μου να αγκαλιαστούμε και να φιληθούμε και βλέπω πόσο χαρούμενος είναι όταν μας βλέπει να είμαστε μαζί.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη που με φιλά στο στόμα και μετά γυρίζει με ένα πονηρό χαμόγελο στον μπαμπά του και του λέει ότι με φίλησε στο «τόμα», ή όταν με το ίδιο πονηρό χαμόγελο λέει στον άντρα μου ότι είμαι η γυναίκα του και ότι αυτός (Ορέστης)  είναι ο άντρας μου.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη όταν  κάποιες φορές με κοιτά με ένα βλέμμα, λες και είμαι όλος του ο κόσμος, όπως με κοιτούν τα ερωτευμένα μάτια του άντρα μου.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη που αποζητά την αγκαλιά μου, που κάποιες φορές δεν ξεκολλά από αυτήν.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη, όταν με ακούει και με βοηθά, αν και κάποιες φορές με τρελαίνει λίγο με το πείσμα του και πρέπει να επιμείνω περισσότερο, αλλά παιδί είναι, όπως λέει ο άντρας μου.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη  που βάζει τα παπούτσια σε τάξη, αλλά θα ήθελα όταν του ζητώ να συμμαζέψει το δωμάτιο του, να σταματήσει να βρίσκει τα εύκολα θύματα (γιαγιά, μπαμπά, νονά) ζητώντας δήθεν την βοήθεια τους να μαζέψουν τα παιχνίδια του μαζί, με απώτερο σκοπό αυτός να διατάζει και οι άλλοι να μαζεύουν…

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη  που πάντα ήταν προσεκτικός και δεν με έχει αναστατώσει και στενοχωρήσει πολύ από χτυπήματα, πεσίματα, κ.α.

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη  που πλέον κοιμάται όλο το βράδυ στο κρεβάτι του χωρίς να ξυπνά συνεχώς. Μπορεί να είχαμε κάνει το λάθος να τον πάρουμε κάποια στιγμή στο κρεβάτι μας , με αποτέλεσμα  για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να μην ήθελε να κοιμάται μόνος του, να είχαμε προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση, όχι ότι δεν απολαμβάναμε την αγκαλιά του, κάθε άλλο, μπορεί να είχαμε ρωτήσει, διαβάσει, εφαρμόσει διάφορους ενδεδειγμένους τρόπους για να τον απομακρύνουμε από το κρεβάτι μας, να έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές, να έχουμε αποθαρρυνθεί άλλες τόσες, να έχουμε ξαναπροσπαθήσει και στο τέλος να τα καταφέρουμε με έναν τρόπο που δεν μας το είχε προτείνει κανείς, που σε εμάς λειτούργησε και είχαμε αποτέλεσμα, που πλέον μπορούμε κάποιο βράδυ να τον πάρουμε να κοιμηθούμε αγκαλιά, αλλά πλέον δεν μας ζητά το επόμενο βράδυ να κοιμηθεί μαζί μας, αλλά χωρίς κλάματα κοιμάται στο κρεβάτι του….

 

Είμαι περήφανη και χαρούμενη για όλες τι στιγμές που μας προσφέρει, όταν τον βλέπω να χαμογελά, να μεγαλώνει και θα είμαι περήφανη για εμένα αν καταφέρω να του προσφέρω ότι μπορώ και να συμβάλλω όσο καλυτέρα μπορώ στο να διαμορφώσει μια ισορροπημένη προσωπικότητα, να γίνει ένας πολύ καλός άνθρωπος, δίκαιος, συνειδητοποιημένος, ανεξάρτητος και αν κάνει και λάθη … πάντα να ξέρει ότι εγώ θα είμαι πάντα κοντά του για να τον στηρίξω.

 

 

Για τον Ορέστη που αγαπώ και θα αγαπώ για πάντα, που με κάνει περήφανη και μόνο που υπάρχει….

 

 

 

Μπορεί η ανάρτηση μου αυτή να ήταν μακροσκελής και  για κάποιους από εσάς ίσως να ήταν κουραστική, ίσως να έχει συντακτικά ή εκφραστικά λάθη, αλλά προσπάθησα να αποτυπώσω μερικούς από τους λόγους για τους οποίους ο γιος μου με κάνει περήφανη και χαρούμενη, σίγουρα, υπάρχουν και πολλοί άλλοι λόγοι που θα μπορούσα να γράψω αλλά δεν θα τέλειωνε ποτέ αυτή η ανάρτηση, καθώς για τον Ορέστη μου θα μπορούσα να μιλώ και να γράφω ώρες ατέλειωτες.

 

Σας φιλώ και σας εύχομαι ένα καλό απόγευμα!!!

Κοτόπιτα

Η πρώτη ανάρτηση για την καινούργια χρόνια είναι η σημερινή. Ελπίζω ο νέος χρόνος να φέρει σε όλους σας ευτυχισμένες και δημιουργικές στιγμές, υγεία και ότι πραγματικά επιθυμείτε….

Περιγραφή:

Λοιπόν σήμερα θα σας παρουσιάσω μια πολύ πολύ νόστιμη συνταγή για κοτόπιτα, συνταγή που πήρα από την πεθερά μου και την έχω φτιάξει πολλές φορές, καθώς μας αρέσει πάρα μα πάρα πολύ. Δεν συνεχίζω να περιγραφώ, γιατί ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος τελευταία και είναι τύχη που βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ με την ανάρτηση της συγκεκριμένης συνταγής, που αρκετό καιρό τώρα ήθελα να δημοσιοποιήσω…

Υλικά:

1 πακέτο σφολιάτα

1 πιπεριά κόκκινη

1 πιπεριά κίτρινη

2- 3 καρότα

2 στήθη κοτόπουλο

1 ξερό κρεμμύδι

250 γρ. ρεγκάτο (εγώ χρησιμοποιώ light)

λίγο αλάτι

πιπέρι

λίγο γάλα εβαπορέ

λίγο λάδι

Εκτέλεση:

1. Βάζουμε το κοτόπουλο σε μια κατσαρόλα μέχρι να βράσει καλά και να μαλακώσει και έπειτα το αφήνουμε να κρυώσει.
2. Όταν κρυώσει το κοτόπουλο το ξεψαχνίζουμε σε μικρά κομματάκια.
3. Ψιλοκόβουμε τις πιπεριές και το κρεμμύδι και τρίβουμε (στον χοντρό τρίφτη) τα καρότα και (στον μεσαίο)το τυρί, ξεχωριστά.
4. Βάζουμε ένα αντικολλητικό σκεύος (κατσαρόλα ή τηγάνι) στην φωτιά και μέσα σε αυτό τοποθετούμε το κρεμμύδι, τις πιπεριές και τα καρότα και τ’ αφήνουμε να μαλακώσουν και να πιούν τα υγρά τους εντελώς, ανακατεύοντας συνέχεια.
5. Λίγο πριν το αποσύρουμε από την φωτιά προσθέτουμε και το κοτόπουλο και ανακατεύουμε καλά.
6. Αφήνουμε το μείγμα μας να κρυώσει καλά και έπειτα προσθέτουμε το τυρί, το αλάτι και το πιπέρι.
7. Παίρνουμε ένα ταψί μεγάλο που να χωράει μέσα απλωμένο το φύλλο σφολιάτας. Λαδώνουμε με ένα πινέλο το ταψί μας και απλώνουμε το πρώτο φύλλο σφολιάτας.
8. Από πάνω τοποθετούμε την γέμιση σε ομοιόμορφο πάχος και σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο σφολιάτας. Με το χέρι πατάμε τις άκρες των φύλλων ώστε να κολλήσουν καλά, περιμετρικά της πίτας. Με τα δάχτυλα γυρίζουμε τα φύλλα προς τα μέσα σε λεπτό κόθρο.
9. Με ένα κοφτερό μαχαίρι χαράσσουμε σε κομμάτια την πίτα.
10. Ανακατεύουμε σε ένα φλιτζανάκι του καφέ λίγο ελαιόλαδο και λίγο γάλα εβαπορέ κα με αυτό αλείφουμε την πίτα μας για να πάρει λίγο χρώμα.
11. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, σε πάνω κάτω αντιστάσεις, στους 180^oC για μία ώρα περίπου, μέχρι να ροδίσει η πίτα.

Λίγα μυστικά ακόμα:

• Μπορούμε αντί για λάδι και γάλα, να αλείψουμε την πίτα μας με αυγό ή αυγό και γάλα. Από ότι έχω παρατηρήσει παίρνει περισσότερο χρώμα με την προσθήκη αυγού.
• Επίσης, μια πολύ καλή ιδέα είναι αντί για σφολιάτα να χρησιμοποιήσουμε χειροποίητη ζύμη για πίτσα, την οποία θα βάλουμε πάνω και κάτω από την γέμιση. Σε επόμενη μου ανάρτηση θα σας δώσω μια συνταγή για μια καταπληκτική ζύμη για πίτσα, πάλι απόκτημα από την πεθερά μου. Σας την προτείνω αυτήν την λύση γιατί την έχω δοκιμάσει και είναι καταπληκτική και χορταστική.